6 mei 2018
Gemeente van Jezus Christus,
Ik hoorde ooit iemand een vergelijking maken.
En die ging zo.
Er zijn verschillende mensen.
Sommigen zijn als bladeren aan een boom,
ze waaien mee met welke wind er ook opsteekt.
Soms waaien ze naar links, soms waaien ze naar rechts.
Met deze mensen is het gezellig,
maar wanneer het seizoen afgelopen is,
komen ze los van de boom, dwarrelen op de grond en
het contact dat er is heeft geen tijd om zich te verdiepen.
Sommige mensen zijn als takken.
Het voelt best stevig om op te zitten.
Maar als er druk komt op de uiteinden breken ze af.
Ze zijn nog niet stevig genoeg gegroeid.
En sommige mensen zijn als de wortels van een boom.
Ze staan stevig geaard in weer en wind,
trekken de voeding uit de grond
en ook als je ze niet ziet, kan er daarna weer iets
groeien.
Dat zijn de mensen waar je zuinig op moet zijn.
Het is maar een vergelijking maar ik vond
er wel iets in zitten.
Hoewel ik ook geloof dat er de mogelijkheid is van mensen
om te groeien
van een blad naar een tak
van een tak naar een wortel.
Maar dat heeft tijd nodig.
Vandaag lazen we over een duif die na
maanden op het water door Noach naar buiten wordt
gelaten en terugkomt met het groen van een olijfboom.
Toen, begreep Noach, zo staat er in de tekst,
dat het water van de aarde weggezakt moest zijn.
De duif met die olijftak in zijn bek
is een bekend symbool van de vrede geworden.
Waarom eigenlijk een olijfboomtak? vroeg ik mij af.
Ik zocht het op.
Olijfbomen blijken langzame groeiers.
Ze kunnen heel breed worden,
maar daar doen ze jaren over,
want een olijfboom groeit gemiddeld zo’n 1 centimeter
in de omtrek per jaar.
De olijfboom werd daarmee al heel vroeg een bekend symbool
voor vrede. Want als er ergens olijfbomen stonden,
betekende dat dat er al langere
tijd vrede was.
Geen branden of oorlogshaarden, maar ruimte en rust om te groeien
tot grote bomen.
Alle mooie dingen die de moeite waard zijn, hebben tijd nodig.
Een olijfboom begint pas na vijf jaar vruchten te dragen.
Dat wil zeggen, als een boom goed onderhouden wordt.
Een olijfboom houdt bijvoorbeeld niet van natte voeten,
zoals we vandaag al hebben kunnen lezen.
Om vrucht te kunnen dragen heb je
de langdurige voeding nodig, die je optrekt vanuit de wortels.
Ga, en draag vruchten voort, zegt Jezus vandaag
in de andere tekst die we gelezen hebben.
Heb elkaar lief, zoals ik jullie heb liefgehad.
Jezus zegt dit alsof hij afscheid aan het nemen is,
en dat is ook zo, nog even en de leerlingen
zullen het zonder hem moeten doen:
ik noem jullie vrienden nu, en geen dienaars meer,
want ik heb jullie nu alles verteld wat je moet weten.
Ga, en heb lief.
Je voelt aan alles dat dit veel te snel gaat
voor de leerlingen
en misschien ook wel voor ons.
Hoe doe je dat, liefhebben,
vrede geven, vruchten dragen?
Zijn wij daarvoor al genoeg geworteld?
Of zijn we bladeren die meewaaien en vergaan,
takken die afbreken,
als er druk op komt?
Kunnen we onszelf vertrouwen?
Het is alsof Jezus ons als stekjes op water heeft gezet,
nog nauwelijks is er een pril begin van wortels te zien.
Ik weet niet of u dat wel eens zelf heeft gedaan,
maar door het glas heen zie je dan de tengere, witte
worteltsliertjes.
En dat moet de wereld in?
En daar moeten stormen overheen?
Dat moet gaan groeien?
Het is waar dat het leven ons soms behoorlijk omver kan blazen.
Stormen zijn er geweest en stormen zullen komen.
Aan ons de taak om te blijven groeien naar de diepte toe.
Om aan ons wortelen aandacht te geven.
Daar zie je niets van, van buitenaf, in eerste instantie.
Maar als je er tijd aan geeft,
dan kan er in onszelf, iets ontstaan wat bestendig is,
iets waar, ook als het leven
schudt aan takken en bladeren,
altijd weer iets nieuws aan kan opbloeien.
Neem daarom alle tijd om te groeien naar de diepte toe.
De grond waarin we mogen groeien is eeuwenoud.
Woorden die met mensen meegingen
voor ons,
en ook na ons verder zullen gaan, de wereld in.
Woorden die ons vertellen van Jezus,
die de wijsheid droeg
en de liefde van God doorgaf met zijn leven,
zoals wij die liefde door kunnen geven.
Omdat die liefde eeuwig is,
maar ook ons nodig heeft om door de tijd heen te gaan.
Alles wat de moeite waard is, heeft tijd nodig.
Geef jezelf daarom de tijd, om te groeien.
Pas na vijf jaar komt de olijfboom met vruchten.
Wat zou dat in mensenjaren zijn?
En hoe rijper een olijf is,
hoe meer olie er uit geperst kan worden.
Heb elkaar lief is de eenvoudigste maar moeilijkste opdracht
die wij hebben gekregen als mensen.
Keer op keer in de geschiedenis blijken onze worstels toch niet sterk genoeg.
Het heeft jaren nodig
en soms ook juist periodes waarin het stevig waait om
ons te bepalen bij het belang van die opdracht.
Om stevig genoeg geworteld te kunnen raken,
zodat we niet als een blad aan de boom omslaan,
zodat we niet breken als er druk op ons komt,
zodat we blijven, ook als het moeilijk wordt.
Het mooie is,
Diegene die wortel schiet,
zal ontdekken dat de grond
waarin wij ons wortelen altijd al bestaat uit die liefde
die ons draagt.
We zullen nooit zonder zitten, als we
diep genoeg durven te wortelen.
Amen
