Het doel van ons gemeente-zijn is dat we als gemeente(leden) groeien in de verborgen omgang met God, groeien in de onderlinge gemeenschap, samen één zijn in veelkleurigheid, verbonden met, gastvrij naar en dienstbaar aan de samenleving en de wereld.

20 september 2020

Gemeente van Jezus Christus, lieve mensen,
Ik moest bij deze tekst aan een roos denken.
Een prachtige bloem
Als je geluk hebt nog heerlijk geurend ook
Maar tegelijk met hele scherpe dorens waar je jezelf aan kan prikken.
Wees niet bezorgd.
Wat klinkt dat aantrekkelijk
Zeker in een tijd waar de zorgen maar een nieuwsbericht weg zijn
Terwijl ik dit schrijf zijn er berichten over de oplopende coronabesmettingen
De minister president spreekt ons weer toe
Ik lees dat in Weesp de besmettingen toenemen
En ik maak me zorgen over deze dienst.
Worden er maatregelen afgekondigd?
Kunnen we deze dienst nog gewoon houden?
Wat betekent het voor…… vul maar in
Wees niet bezorgd.
Hoe fijn het ook klinkt,
Als die prachtig uitziende, aangenaam ruikende roos,
de realiteit van het dagelijkse leven dwingt ons te zoeken naar de betekenis van deze uitspraak van Jezus.
Iedere crisis, iedere oorlog, ieder beeld van vluchtelingen die alles opnieuw kwijt zijn of iedere hongersnood weerspreekt namelijk de schijnbare zorgeloosheid van deze woorden.
Soms kan je hele goede redenen hebben om je wél zorgen te maken.
Het zijn de dorens van het dagelijkse die ons uitdagen zorgvuldig met de tekst om te gaan,
Anders kunnen we ons er lelijk aan verwonden.
Deze tekst is onderdeel van de bergrede.
Een lange toespraak van Jezus.
Zittend op de berg legt hij dingen uit aan de grote menigte mensen die aan zijn voeten zit.
Die hele toespraak vormt als het ware een grote bos rozen.
Mooi en scherp tegelijk.
Even ervoor heeft Jezus gesproken over het bidden.
Hoe moet je bidden?
Wat moet je bidden?
Jezus zegt daar: ‘bij het bidden moet je niet eindeloos voortprevelen, want jullie Vader weet immers wat jullie nodig hebben’.
Een zin die ook voorbij komt in de tekst die wij gelezen hebben
Als Jezus het heeft over de vogels in de lucht
Over de bloemen op het veld die mooier gekleed zijn dan Salomo ooit gekleed was.
Opnieuw verzekert Jezus zijn hoorders dat de Hemelse Vader weet wat zijn kinderen nodig hebben.
Zo zijn er heel veel parallellen tussen de thema’s in onze tekst en het gebed dat Jezus kort ervoor zijn leerlingen heeft leren bidden.
‘Bid daarom als volgt’ zegt Jezus.
‘Onze Vader in de hemel,
Laat uw naam geheiligd worden
Laat uw koninkrijk komen ….. ‘
Het is het gebed dat zoveel mensen van binnen en van buiten kennen.
Een gebed dat je altijd kan bidden, ook als je even geen woorden hebt voor wat er verder in je leeft.
Het richt de aandacht op de dag van vandaag.
Op wat er nu nodig is, op dit moment, op deze plaats.
‘Geef ons vandaag het brood dat wij nodig hebben’
Niet minder, maar ook niet meer.
Kijk naar de vogels in de lucht
De leliën op het veld
Wees niet bezorgd over de dag van morgen, want die dag zorgt wel voor zichzelf.
Het brengt ons terug bij onszelf, bij de mensen om ons heen, bij het nu.
Want de eigenschap van zorgen is dat ze zo groot kunnen worden.
Dat ze met je aan de wandel gaan.
En je uiteindelijk de last van de hele wereld op je schouders voelt drukken.
Die last hoeven we niet te dragen.
Maar, zo eindigde onze tekst, iedere dag heeft genoeg aan haar eigen kwaad.
Dat voelt misschien als een domper, maar ook in het Onze Vader is de laatste bede: ‘red ons uit de greep van het kwaad.’
‘Wat is dat, kwaad?’ is een vraag waar we lang met elkaar over door zouden kunnen praten.
Misschien ook wel over de vraag of wij het kwaad nog hetzelfde beleven als Jezus en zijn tijdgenoten.
Maar tegelijkertijd zijn we ons de afgelopen maanden meer en meer bewust geworden van de grilligheid en onvoorspelbaarheid van het leven.
Iedere dag opnieuw zijn er zaken of menselijke daden die een goed leven onmogelijk maken,
voor onszelf of voor een ander.
Voor Jezus staat tegenover ‘het kwaad’ het koninkrijk van God.
Dat vertaal ik ook wel eens met ‘Gods droom voor de wereld’.
Omdat ik hoor dat dat voor veel mensen het koninkrijk van God een abstract en vaag begrip is.
Die droom van God gaat over een goed leven voor iedereen.
Een leven in vrede, waarin mensen recht gedaan wordt.
Een wereld waarin niemand hoeft te vluchten.
Waarin er plaats is voor ieder mens zoals hij of zij is.
Een koninkrijk waarin verschillen niet leiden tot onbegrip of uitsluiting, maar verbinding wordt gezocht.
Volgens mij is er niets abstracts aan die droom van God.
De theoloog Zuurmond schrijft hierover dat we het koninkrijk niet hebben, maar dat het nabij is gekomen. ‘Nabij, dat wil zeggen: het is onder ons werkzaam aanwezig. Het is niet massief en grijpbaar, maar wel ervaren wij onmiskenbare symptomen ervan.’ Die symptomen ziet hij in het goede en schone, in mensenliefde of in ieder kwaad dat aan zichzelf kapot gaat. Het is er al, maar wij mogen blijven bidden of het ook in onze tijd in onze leefwereld herkenbaar aanwezig zal zijn.
Als het ons lukt om die symptomen van Gods rijk van vrede en recht in het hier en nu te zien en vooral te ervaren, dan wordt dat een krachtige aanklacht tegen het kwaad in onze tijd in onze wereld. Het zal smaken naar meer. ‘Als de wereld er zo kan uitzien, dan is het de moeite waard om daar onze energie in te steken’, zal dan het verlangen zijn.
Daarom lezen we deze tekst op deze zondag.
Een zondag waarin we met elkaar als parochie en protestantse gemeente samen stil staan bij vrede.
Een zondag waarop we Eleanor mogen dopen.
In een oecumenische dienst, een dienst waarin de verschillen overbrugd worden
En we samen het leven vieren.
Met elkaar delen we dat visioen van een wereld in vrede,
met een goed leven voor iedereen.
Die droom hopen we onze kinderen mee te geven.
Tegelijk hebben we daarbij oog voor de realiteit van alle dag,
Waarin er zoveel is dat pijn en verdriet doet.
‘Zoek liever eerst het koninkrijk van God en zijn gerechtigheid, dan zullen al die ander dingen je erbij gegeven worden.’
Deze uitspraak van Jezus daagt ons uit om te kiezen waar wij ons druk om maken.
Waar gebruiken wij onze energie voor?
Gebruiken we die alleen voor ons eigen natje en droogje? Dan zijn wij een soort drijvende bootjes met regelmatig botsende belangen. De kans dat daarbij ons bootje of dat van de ander lek raakt is aanwezig.
We kunnen er ook voor kiezen om te zoeken naar de symptomen van dat koninkrijk van God in onze wereld, in jouw eigen leven. Waar zien we het gebeuren? Waar is verbinding over grenzen heen? Kunnen we dat stimuleren of laten groeien? Ik denk dat het bijzondere effect dan kan zijn dat we gaan ervaren dat de aandacht voor Gods droom een veel breder effect gaat hebben in ons leven en de wereld om ons heen. Met dat wij om een ander denken, mogen we er op vertrouwen dat een ander of de Ander met een hoofdletter ook om ons zal denken.
Dus laten we op zoek gaan naar de rozen in ons leven vandaag. Waar zien we dat rijk van God bloeien, mooi én scherp tegelijk?
Amen