Het doel van ons gemeente-zijn is dat we als gemeente(leden) groeien in de verborgen omgang met God, groeien in de onderlinge gemeenschap, samen één zijn in veelkleurigheid, verbonden met, gastvrij naar en dienstbaar aan de samenleving en de wereld.

22 maart 2020

Gemeente van Jezus, lieve mensen,
Wat zeg je in deze tijden waar zoveel gezegd wordt?
Woorden die angstig maken, onzeker: wat staat ons te wachten?
Woorden van hoop en troost, die spreken over hoe mensen elkaar helpen
Woorden die bewondering uiten voor de moed waarmee hulpverleners, leraren en zoveel andere mensen bezig zijn het beste te maken van de gegeven omstandigheden.
Welke woorden spreek je dan?
Welke Bijbeltekst lees je dan?
Ik heb er voor gekozen de tekst te lezen die ik van plan was voor vandaag te gebruiken: Marcus 11.
Een verhaal dat gaat over Jezus die de tempel op zijn kop zet.
Een gebeurtenis die zich afspeelt in de laatste dagen van Jezus’ leven.
Want hoewel het dagelijkse leven soms stil lijkt te staan, zijn we nog steeds op weg naar Pasen.
Op weg naar Pasen mogen we Jezus volgen op zijn weg naar en in Jeruzalem.
Een weg die zoveel herkenning biedt.
Hoe verder we in het evangelie komen, hoe groter de chaos en de dreiging wordt.
Net zoals wij om ons heen de chaos voelen.
Dan begint Marcus het 11e hoofdstuk van zijn verhaal over het leven van Jezus met diens intocht in Jeruzalem. Groots wordt Jezus binnengehaald. De verwachtingen zijn hoog gespannen.
De volgende dag gaat Jezus met zijn leerlingen opnieuw naar Jeruzalem, naar de tempel.
De grote menigte mensen is weg,
maar hij zal al die verwachtingen op zijn schouders hebben voelen drukken.
Kan hij ze waarmaken?
Daarnaast zal hij de druk van de religieuze machthebbers gevoeld hebben.
Alles wat hij zegt en doet wordt gewogen. Elke misstap kan hem fataal worden.
Hoe kan je je dan nog vrij bewegen?
Jezus gaat naar de tempel.
Waarom hij dat doet vertelt het verhaal niet.
Maar ik kan me zo voorstellen, dat als je onder deze druk staat
je kwetsbaar voelt,
je naar de plek gaat waar je je veilig voelt.
Waar je even kan opladen.
Even tot rust kan komen in de chaos om je heen.
De tempel, ook wel het huis van God genoemd,
Het huis van zijn Vader,
Lijkt een logische plek om op te zoeken.
In de tempel komt hij opnieuw in de chaos terecht.
Handelaars, mensen die willen offeren, priesters en Schriftgeleerden
Alles loopt door elkaar heen
Als een drukke dinsdag hier op de markt in Weesp.
Dit vindt plaats op het grote buitenplein van de tempel.
Daar waar ook de heidenen mochten komen.
De Joden die wilden offeren gingen daar heen om een offerdier te kopen
En daarna gingen ze de eigenlijke tempel binnen.
Iets op dat grote buitenplein zet Jezus in vuur en vlam.
Zoals zo mooi te zien is op dit glas in lood raam
Het is een raam uit de kerk Notre Dame des Neiges op de Alpe- d’Huez
Ontworpen door Jean-Marie Pirot, gemaakt door Françoise Montfollet en Christophe Berthier
We zien veel roodtinten in het raam
En Jezus die in een beweging naar voren iets weg lijkt te gooien
Een stoel ligt omver
En de duiven, vaak ook een symbool van de Geest van God, vliegen de vrijheid tegemoet.
Het is een raam vol dynamiek en passie.
Jezus maakt ruimte
Waarvoor? Waarom?
Hij haalt woorden van de profeet Jesaja aan
Dit huis, moet een huis van gebed voor alle volken zijn.
Voor iedereen, jood en heiden, moet de tempel een plek zijn
Om op adem te kunnen komen
Contact te zoeken met God.
Dat verlangen doet Jezus branden.
Ruimte om op adem te komen
Te voelen welke emoties er allemaal in je omgaan
Tot jezelf te komen en contact te zoeken met God
Die ruimte komt je niet zomaar aanwaaien.
Soms moet je daarvoor in actie komen.
Letterlijk of figuurlijk ruimte maken
Zoals Jezus doet in de tempel.
Hij maakt ruimte om de Geest weer te laten vliegen, waaien en stromen.
Kijk maar naar de duiven in het raam.
Hoe nodig dit is merkte ik zelf de afgelopen week
In de chaos van een huis vol kinderen
Met de neiging om een paar keer per uur op mijn mobiel te kijken
Om te zien of er nog nieuw nieuws is.
Met emoties die alle kanten opvliegen.
In die dynamiek moet ik ook bewust ruimte maken
Om te kunnen voelen waar de basis van mijn leven is
Dat die niet zomaar weg is
Om te zien wat er toe doet in deze tijden.
Hier te staan in het huis van God, al is het in een lege kerk
Me verbonden voelend met jullie allemaal
Is zo’n moment van bezinning en contact.
Dit verhaal eindigt ermee dat de dreiging nog groter wordt dan hij al was.
De laatste verzen vertellen hoe de hogepriesters en Schriftgeleerden
een manier om van Jezus af te komen
Omdat ze bang zijn voor het volk dat zo enthousiast over hem is.
Onze chaos is voorlopig ook nog niet voorbij.
Het ziet er naar uit dat we voorlopig nog wel even te maken hebben met corona
Met maatregelen die ons leven overhoop gooien.
Die het leven extra druk maken of juist heel stil.
Die ons in situatie brengen die twee weken geleden ondenkbaar waren
Afscheidsdiensten in hele kleine kring
Je geliefde in een verpleeghuis of ziekenhuis niet mogen bezoeken.
De pijnlijke realiteit van ons bestaan.
Maar midden in de chaos wijst Jezus ons wel een weg om te gaan.
Dat het de moeite loont om even ruimte te maken
Even los te komen van de lawine aan gebeurtenissen en emoties die over ons heen vallen
En ons meesleuren
Ruimte maken, zodat de Geest kan gaan waaien, vliegen en stromen
Niet omdat dan opeens alles wonderbaarlijk goed komt
Maar omdat God ons houvast wil zijn
De plek waar we even op adem mogen komen
En terecht kunnen met al onze zorgen.
Ik hoop dat jullie allemaal die rust en die ademruimte kunnen vinden
Te midden van deze gekke wereld.
Amen