25 december 2025
Gemeente van Jezus Christus,
De afgelopen weken hebben we elke zondag bezoek gehad van de geluksbezorger. Over de beroepscode van bezorgers moeten we het nog eens met hem hebben misschien (elke zondag maakte hij stiekem het pakketje open), maar hij liet ons wel nadenken voor wie hij nu eigenlijk kwam: voor de gelukkigen. Wanneer ben je dat? Kan je een gelukkige ontvanger zijn terwijl je leven op dit moment niet zo is als je zou hopen of wensen?
Afgelopen zaterdag hebben wij nog veel meer geluksbezorgers in de kerk gehad. We hadden een prachtige kerstwandeling, waarbij we mensen gevraagd hebben: wat wil jij een ander deze kerst toewensen?
Het heeft geleid tot deze grote stapel kerstkaarten, met allemaal mooie wensen van kinderen en volwassenen. Die zijn in de brievenbus gedaan op de tafel en worden deze kerstochtend weer uitgedeeld in de verschillende kerken van Weesp en de bezoekers van de kerstdiensten.
Na de preek zullen we dus een omgekeerde collecte houden. In plaats van te geven, mogen we wat ontvangen. Van iemand die we niet kennen, die anoniem voor ons blijft, maar die ons en de wereld wel iets toewenst voor kerst. Zo zijn wij de gelukkigen die mogen ontvangen. Als je leest wat er gewenst wordt. Het is niet zoveel verrassends, maar wel heel wezenlijk: vrede, een einde aan armoede, medemenselijkheid, gezondheid en liefde.
Eigenlijk komen we vandaag best wel veel geluksbezorgers tegen, ook in de Bijbelverhalen. Neem bijvoorbeeld de tekst die Liddy las van de profeet Jesaja. De geluksbezorger heet daar een vreugdebode en hij komt over de bergen aangesneld. Vreugde en geluk hebben soms een hele weg over pieken en door dalen af te leggen voor ze ons bereiken.
Zo zal dat ook gevoeld hebben voor de mensen die deze tekst als eerste lazen of hoorden. Zij leefden namelijk ver weg van Jeruzalem in ballingschap. Hun stad, hun land lag al minstens 50 jaar in puin. Zoals in onze tijd ook zoveel steden en landen in puin liggen door oorlogsgeweld en vernietigende haat. Waarop durf je dan nog te hopen?
De vreugdebode lijkt een boodschap te hebben van de andere kant van de bergen. Het is er nog niet, het is zelfs nog niet te zien, maar de boodschapper zelf is er bewijs van dat er iets nieuws te wachten ligt. Hij komt met een boodschap van vrede, troost, goed nieuws, redding en bevrijding door God. God die opstaat en iedereen, van de grootste machthebber tot de gewone, eenvoudige mens, laat zien hoe hij de wereld wél bedoeld heeft. Als een thuis voor iedereen, mens en natuur, waar het leven goed is.
Soms is er maar één iemand nodig die er vertrouwen in blijft houden dat het anders kan en zal worden. Soms kan één hoopvol mens zijn als een kaarsje die vele anderen aansteekt.
De vreugdebode is als God zelf die over de bergen aangesneld komt en zegt: hier ben ik! Kernachtiger kan de boodschap van kerst niet worden omschreven. Als je alle romantische beelden, invulling en afleiding wegpoetst is dit waar kerst om draait, om God die tegen de wereld, tegen ons, jou en mij zegt: hier ben ik!
Luister maar naar wat de engel tegen de herders zegt, midden in de donkere nacht: ‘Wees niet bang, want ik kom jullie goed nieuws brengen dat grote vreugde betekent voor heel het volk vandaag is in de stad van David jullie redder geboren. Hij is de Messias, de Heer.’ Weer die boodschap van vreugde, redding en goed nieuws. Opnieuw God die zegt: hier ben ik!
Die vreugde, die redding en dat goede nieuws is te vinden in een kleine baby. Ergens achteraf geboren, bij twee ouders die huis en haard hebben moeten achterlaten door de keuze van een machthebber ver weg. Daar, op die plek waar ze niet wezen willen, in een klein en kwetsbaar kind laat God zich vinden.
Natuurlijk zal Jezus later de wereld op zijn kop zetten. We vieren altijd kerst in de wetenschap dat het ook Pasen gaat worden. Tijdens zijn leven heeft Jezus in woorden en daden laten zien wat die vreugdevolle boodschap écht te betekenen heeft. Met zijn lijdensweg, dood en opstandig heeft Jezus Gods grenzeloze trouw en liefde laten zien aan ons.
Dat is dan, volledig openbaar, het valt niet te missen. Maar vandaag, bij de start van het nieuwe hoofdstuk in het verhaal van God en mensen, begint het goede nieuws klein bij een baby, een engel en herders die op hun beurt ook weer geluksbezorgers worden. Ze houden het nieuws namelijk niet voor zichzelf, maar gaan op zoek. Als ze Jezus, Maria en Jozef gevonden hebben vertellen ze alles wat ze gehoord en gezien hebben.
Prachtig vind ik altijd die zin dat Maria de woorden van de herders bewaart in haar hart. Ze zal er misschien op dat moment niet alles van begrepen hebben, maar ze draagt het met zich mee. Soms moet vreugde en geluk ook rijpen, een poosje met je meegaan voordat je de echte waarde ervan voelt.
Als ik echter iets zie in de verhalen van kerst, dan is het wel dat echt geluk en ware vreugde klein beginnen, maar in staat zijn een grote beweging op gang te brengen. Kennelijk gaat er iets onweerstaanbaars en krachtigs van uit. Is het iets om te ontvangen en weer door te geven.
De verhalen laten me ook zien dat echt geluk en ware vreugde niet veel te maken hebben met de uiterlijke omstandigheden van het leven. Het goede nieuws wordt juist daar ontvangen waar het leven niet perfect is. Soms zelfs daar waar het leven overhoop ligt en niets vanzelfsprekend meer is.
Juist daarom kan het steeds opnieuw kerst worden. Je leven hoeft namelijk niet volledig opgeruimd en perfect te zijn voordat echt geluk en ware vreugde je kan bereiken. In je relatie met God mag je een zoeker en een twijfelaar zijn, dat maakt voor God niet uit.
God die zegt: ‘hier ben ik!’ durft het aan om klein te beginnen, in de leegte en onmacht van ons leven. Daar waar ik mijn handen open, om gelukt te ontvangen, in plaats van het zelf te maken, daar laat God zich vinden.
Dat brengt mijn ten slotte bij de kaartjes die jullie aan het begin hebben ontvangen. De gedachte was: in wezen blijven we allemaal kind, dus waarom zouden in deze dienst alleen de kinderen mogen knutselen? We wilden jullie allemaal laten knutselen en even actief laten zijn. In het schrijven van mijn verhaal was daar nu pas plaats voor.
Dus als je het nog niet gedaan hebt, pak dan je kaart en de stickers erbij. Als de verhalen van vandaag ons iets laten zien is dat geluk en goed nieuws iets is om te ontvangen, maar vooral weer door te geven. De goede boodschap van kerst daagt ons uit om zelf geluksbezorgers te worden. Namens God mogen wij vreugdeboden worden die mensen hoop en licht geven.
Dat kunnen we doen door een kaartje te sturen. Niet zomaar een kaartje met een beetje geluk in de vorm van sterren. Sterren geven niet veel licht, maar maken ons vaak wel blij. Dus pak de sterretjes en plak ze op je kaart. Bij elke ster mag je iets in gedachte nemen waarin jij iets van geluk of vreugde ervaart in je leven. Dat hoeft niet groot te zijn, maar mag juist klein zijn, want Gods geluk begint vaak klein. Daar waar je voelt dat God tegen jou zegt: hier ben ik! Dus misschien plak jij wel de ster op van vriendschap, een ster van troost, van moed, van aandacht of van vertrouwen. Laten we deze sterren met aandacht opplakken.
Deze kaart met sterren mogen jullie meenemen en de komende dagen doorgeven aan iemand. Je hoeft er niet bij te zeggen welke sterren je erop geplakt hebt, maar je mag weten dat de intentie gevoeld wordt.
Zo worden wij allemaal geluksbezorgers. Wat wij te brengen hebben is niet het geluk dat wij zelf gemaakt hebben, maar dat wat wij van God ontvangen hebben. Omdat God het aandurft klein te beginnen en tegen iedereen wil zeggen deze kerst: hier ben ik met troost, vreugde, hoop en liefde.
Dat deze vreugde jouw hart mag vullen, zodat je er van overloopt.
Amen
