5 januari 2020
Maar het zit hem ook in het gebouw zelf. Er is hier gelachen en gehuild, gevierd en gerouwd, God gezocht en God gevonden. In dat alles heb jij altijd iets van Gods aanwezigheid gevoeld hier in de kerk. Dat is niet iets wat zich makkelijk laat uitleggen.
Prijs hem alle naties,
Zijn liefde voor ons is overstelpend
Eeuwig duurt de trouw van God.
Er klinkt de oproep aan alle volken en naties om God te loven en te prijzen. Deze Psalm is waarschijnlijk geschreven in de tijd nadat Israël in ballingschap is geweest. Ze hebben een tijd in een totaal vreemd land gewoond en moeten nu met elkaar de draad van het leven weer oppakken. De dichter van deze Psalm ziet dat het volk zekerheid en veiligheid zoekt door een gesloten groep te worden.
Volgens hem is dat op de lange termijn een heilloze weg. Het is helemaal niet sterk om het isolement op te zoeken. Daarom gooit hij bij wijze van spreken de deuren open. Hij zoekt contact en verbinding met de mensen buiten zijn eigen groep. Dat pakt hij groots aan, want hij heeft het over de volken en de landen.
Ik herkende hierin wel de ontwikkeling die de kerk, ook hier in Weesp, heeft doorgemaakt de afgelopen jaren. Ik spreek hierbij mede op basis van de verhalen die ik gehoord heb. Van een misschien wel enigszins gesloten groep zijn we gaan zoeken naar manieren om contact te leggen. Meer en meer heeft de kerk haar deuren geopend voor vriend en vreemde. Zijn we naar buiten getreden en hebben we mensen verwelkomd.
Op onze manier proberen we van betekenis te zijn voor Weesp en haar inwoners. In ieder geval ons gebouw te delen, maar in alle bescheidenheid ook iets van onze bezieling in inspiratie. Van boekenmarkt tot voedselbank, van kerstwandeling tot stilte meditaties op woensdag: de kerk is zo divers en gelukkig op zoveel meer dagen dan de zondag open.
Natuurlijk kunnen we dat nog meer en beter doen, maar er zijn zeker positieve stappen gezet. Agnes is daarbij tien jaar lang ons visitekaartje geweest. Met haar gastvrijheid en enthousiasme heeft ze vele nieuwe groepen en mensen verwelkomd in onze kerk.
Alleen al in het eerste deel van de Bijbel komt het woord liefde 245 keer voor. Liefde is het gevoel van bij elkaar horen, van verbondenheid en solidariteit. Het is de soort liefde die tegen een stootje kan.
De dichter van Psalm 117 heeft ervaren dat er een hogere macht is, God noemt hij hem, die mensen liefheeft, wat er ook gebeurt. Er is een bron van liefde die nooit zal ophouden te stromen, want God is vasthoudend in zijn liefde. Of zoals het lied van Sela net klonk: ‘verborgen aanwezig deelt U mijn bestaan’. Die liefde heeft de dichter gevoel en daar voelt hij zich door gedragen.
De dichter heeft gezien en ervaren hoe God steeds opnieuw zijn hand uitsteekt naar mensen. Iedere keer opnieuw zegt Hij: Ik hou van je en wil met je meegaan. In dat aanbod is God betrouwbaar.
Wat zijn de magiërs blij als ze Jezus en zijn moeder vinden. Niet omdat Jezus nu al zoveel bijzondere dingen heeft gedaan. Nee, deze buitenstaanders vertrouwen op alles wat er over hem gezegd is. Ze vertrouwen op het nieuwe begin dat zichtbaar is in dit kind. Want die liefde en trouw van God waar de dichter van Psalm 117 al over sprak zijn heel zichtbaar en tastbaar geworden in Jezus zijn leven en sterven. Daar gaat heel het verhaal over dat Matteüs te vertellen heeft.
Mensen, Stuk voor stuk en allemaal samen, gedragen door twee handen vol liefde en trouw.
