14 februari 2016
Lieve mensen,
Op mijn negentiende wist ik het meest.
Ik wist hoe de wereld beter zou kunnen.
Wat mijn ouders fout deden.
En hoe de liefde in elkaar zat.
Of dat dacht ik.
Ik kom er steeds meer achter hoe weinig ik toen
eigenlijk wist.
En sterker nog, sindsdien weet ik ieder jaar minder.
Ik ben benieuwd of iemand dat herkent.
Dat je steeds minder weet naarmate je ouder wordt.
Dat had je van te voren misschien niet verwacht.
Stef Bos schreef er zelfs een liedje over.
De tekst gaat zo:
De ene werd een voetballer
De ander werd een held
We geloofden in de toekomst
Want de meester had verteld
Jullie kunnen alles worden
Als je maar je huiswerk kent
Maar je moet geduldig wachten
Tot je later groter bent
Is dit nu later
Is dit nou later als je groot bent
Een diploma vol met leugens
Waarop staat dat je volwassen bent
Is dit nou later
We spelen nog verstoppertje
Maar niet meer op het plein
En de meeste zijn geworden
Wat ze toen niet wilden zijn
Is dit nu later.
Op een gegeven moment is het later.
Als je jong bent, heb je dromen
over wie je wilt worden later.
Wat je wilt gaan doen.
Je wilt iets bereiken!
Iemand worden!
Ook Jezus dacht daarover na toen hij jong was.
Voordat alles begon,
voordat hij aan zijn reizen begon,
voor alle wonderen,
voor alle woorden
trok hij zich terug in de woestijn.
Op een plek om na te denken. Een plek om rustig te worden,
een plek ja, om God te zoeken.
Veertig dagen.
Veertig dagen in de woestijn.
Wat wil ik neerzetten, hoe ga ik het aanpakken,
wie wil ik zijn?
En daar in die woestijn ontdekt Jezus zijn roeping:
ik wil een koning zijn,
nee, niet zo.
Een ander soort koning dan de plaatjes die iedereen daarvan heeft.
Ik wil een perspectief bieden,
een ruimte,
een uitzicht.
Op het leven,
op adem,
op God. Ik wil een rijk bouwen.
Maar niet een voor mijzelf.
In het verhaal zoals het in de bijbel terecht is gekomen,
zien we jezus worstelen met een tegenstander,
satan of misschien zijn Jezus’ eigen gedachten,
die hem bezweren, hem uitdagen, en hem verleiden.
Een koning, een koning, fluisteren ze.
Hoe ga je mensen tegen je op laten kijken,
hoe ga je mensen achter je krijgen.
Hoe gaan ze je geloven.
Laat de mensen je vereren! Hoe overleef je het anders in
deze harde wereld!
Maar Jezus wilde het anders doen.
Na veertig dagen en nachten onderzoek in zichzelf
voelde hij zich sterk genoeg om
naar de mensen terug te gaan,
en om samen met hen,
net als hen te zijn
zonder angst om zichzelf
en zijn roeping te verliezen.
Ik denk dat iedereen een roeping heeft.
Daarmee bedoel ik niet perse een roeping als:
ik word de nieuwe minister president
of ik word brandweervrouw.
Maar een roeping die te maken heeft met wie jij bent.
Een roeping die te maken heeft met hoe je in het leven wilt staan.
Hoe je wil zijn.
En wat je wilt neerzetten.
Met het verhaal van Jezus als inspiratie van vandaag,
zou ik willen zeggen:
Doe het anders. Wordt jezelf.
Wat voor iemand wil jíj zijn.
Net zoals Jezus in die eenzame veertig dagen
dingen hoorde die hem deden nadenken,
twijfelen misschien.
Dingen over hoe je andere mensen zou kunnen
imponeren, of tevreden stellen. Of
hoe andere mensen nog meer van je zouden kunnen gaan houden.
Zo kunnen ook wij soms beïnvloed worden door
de gedachte aan wat andere mensen zouden vinden
van ons, en van wat onze dromen zijn.
Juist dan zou ik willen zeggen: zoek jezelf.
Zoek de woestijn op.
Doe het nu. Het is het begin van de veertigdagentijd.
Of je nu jong of oud bent, het is nooit te laat om te zoeken
naar wat jouw leven voor betekenis heeft
en doe dat met liefde met een hoofdletter L.
Dia 6 weg
En daarmee bedoel ik het volgende:
Ik las laatst op een scheurkalender:
sommige houden van je ongeacht wat je doet
Anderen zullen nooit van je houden ongeacht wat je doet.
Ga daar waar de liefde is.
Wordt jezelf. Er zijn geen anderen zoals jij.
En de Liefde, met hoofdletter L, laat je daarin vrij.
Dat mag nog eens, juist op deze valentijnsdag, worden benadrukt.
Amen
