14 april 2024
Gemeente van Jezus Christus,
Wat brengt jou in beweging?
Dit is misschien een erg open vraag waar ik jullie mee overval. Maar zijn er dingen in jou, in uw leven die je in beweging brengen? Of anders gezegd: waar kom jij je stoel voor uit?
Bij mijn bibliologen vind ik dit altijd een hele mooie vraag om aan mensen te stellen. Want er kan zoveel zijn dat je in beweging brengt. Je kan letterlijk van A naar B gaan, maar ook figuurlijk kan je in beweging komen. Als een vraag je aan het nadenken zet of je geraakt wordt door iets.
Dat wat je in beweging brengt kan van alles zijn. Het kan een verlangen zijn, iets wat op je pad komt, nieuwsgierigheid of het gevoel iets te moeten doen. Denk voor dat laatste bijvoorbeeld aan de dwaze moeders in Argentinië of de mensen van Extinction Rebellion. In beweging gebracht door zorgen en het verlangen het anders te doen.
In beweging komen betekent verandering. Het is iets heel dynamisch.
Laat ik de vraag nu iets specifieker maken: Wat brengt jou in je geloofsleven in beweging? Misschien is dat niet de manier waarop u of jij over je geloof spreekt. Toch zou ik u willen uitnodigen er eens over na te denken. Wat brengt uw geloofsleven in beweging of heeft dat in het verleden misschien gedaan?
Wat heeft voor verandering gezorgd? Zijn er vragen die je onrustig maken? Zijn er onderwerpen waar jij je persoonlijk bij betrokken voelt? Wat maakt jou als gelovige tot een mens in beweging?
…. (even tijd om na te denken)
Ik heb het er wel vaker over, maar ook deze week viel me bij de beide lezingen op dat ‘in beweging komen’ zo’n grote rol speelt.
Petrus heeft zijn ontmoeting met Jezus nodig om verder te kunnen na de dood en opstanding van Jezus. Hij heeft zich aardig klemgezet met zijn grote beloften en zijn verraad. Niet één, niet twee, maar drie keer heeft hij gezegd dat hij Jezus niet kent. Na de opstanding pakt hij zijn oude beroep van visser weer op, alsof de drie jaar met Jezus er niet zijn geweest. Overigens zonder veel succes zoals het verhaal verteld.
Nadat Jezus hem uitgenodigd heeft het over een andere boeg te gooien, komt er verandering. Daarop volgt de scène die wij gelezen hebben. Na drie keer Jezus ontkend te hebben, wordt Petrus nu drie keer gevraagd: Heb je mij lief? Steeds dieper gaat de vraag, steeds groter wordt de vertwijfeling. Tot op de bodem moet Petrus afdalen, naar het diepst van zijn ziel: Heer, U weet alles van mij, u weet toch dat ik van U houd?’
Als een ui wordt Petrus afgepeld. Hij moet zich ontdoen van zijn bravoure en zekerheden. Maar hij mag zich ook ontdoen van zijn schuldgevoel en zijn falen, van alles wat tussen hem en Jezus in is komen te staan. In de kern van de zaak gaat het om zijn liefde voor Jezus. Daar aangekomen is er voor hen beiden weer ruimte om verder te gaan.
‘Volg mij’ zijn de woorden waarmee Jezus zijn gesprek met Petrus afsluit. Alles is veranderd en alles is hetzelfde. Dat kan eigenlijk niet, maar toch voelt het zo. Na de dood en opstanding van Jezus zijn de veranderingen groot. Toch is Petrus nog steeds Jezus’ discipel, geroepen om in Jezus voetsporen te gaan. Fysiek kan hij Jezus niet meer volgen, maar het blijft Petrus’ opdracht: in beweging zijn en achter Jezus’ aan gaan. Het enige wat Petrus nodig heeft om aan die oproep van Jezus gehoor te geven is zijn liefde voor Jezus en zijn boodschap. Die liefde in de kern van zijn ziel is genoeg om Jezus te volgen.
‘Volg mij’ is een opdracht om in beweging te zijn, actief te zijn: te zoeken, vragen te stellen, te twijfelen, kwijt te raken en weer te vinden. Dát is wat geloven op de weg van Jezus is. Niet het aannemen van een pakketje uitspraken over het leven en God, maar onderweg zijn op de weg van God.
Niet voor niets werden de volgelingen van Jezus ‘mensen van de weg’ genoemd. In Handelingen 9 vers 2 staat er dat Saulus, die wij beter kennen als Paulus, op weg is om de aanhangers van de Weg te arresteren. Deze term komt nog een paar keer voor in Handelingen en is ouder dan de term christenen.
Het is eigenlijk een prachtig beeld van geloven: dat je op weg bent. Want het doet recht aan hoe het leven is. Daarin verandert er voortdurend iets. Niemand van ons weet hoe ons leven er over vijf of tien jaar uitziet. En als ons geloof zó verbonden is met ons leven, dan is het logisch dat er ook ons geloof van alles veranderd. Wat er van ons vooral gevraagd wordt als gelovige is om Jezus te volgen en achter Hem aan mensen van de Weg te zijn.
Die gedachte heeft Jezus overigens niet van zichzelf. Jezus kende de Thora en de profeten van binnen en van buiten. Ongetwijfeld heeft hij de tekst uit Micha ook gekend. Een profetie die gaat over de dag die eens zal komen. Over het visioen van een leven in vrede en waarin aan ieder ademend wezen recht gedaan zal worden. Een dag waar we allemaal naar verlangen, te midden van de onrust en het geweld in onze wereld.
Maar het is ook een profetie die in beweging wil zetten en over beweging spreekt. ‘laten we optrekken naar de berg van de Heer’. ‘Hij zal ons onderrichten, ons de weg wijzen, en wij zullen zijn paden bewandelen’. ‘Wij zullen voortgaan in de Naam van de Heer, onze God, voor eeuwig en altijd’. Zomaar 3 zinnen uit deze ene profetie die spreken over op weg zijn en gaan op een weg.
Deze profetie spreekt van een visioen dat de hele wereld aangaat. Want vele volken zullen op weg gaan en zoeken naar de weg die God mensen leert. Een wereldomvattende weg dus op weg naar een leven een voorspoed.
Want dat is wat het beeld van het zitten onder de vijgenboom wil zeggen. Als er oorlog is of onrust, dan is er geen tijd om de aarde te bewerken en te genieten van de vruchten van het land. Dat zie je gebeuren in vele landen, ook vandaag de dag nog. Maar het was ook in de tijd van Micha realiteit. Waar oorlog en onrust was, was hongersnood nooit ver weg.
De wegen van God lopen anders. Laten andere mogelijkheden zien om met Hem en met elkaar te leven. Op de weg van God is er aan het einde van die weg en zelfs al onderweg ruimte om bij tijd en wijle uit te rusten en te genieten van het goede van het leven.
Hoe leer je die weg van God dan kennen? Net als Petrus krijgen wij dan van Jezus te horen: volg mij. Leer Jezus beter kennen door de Bijbelverhalen over hem te blijven lezen, alleen of samen met anderen. Hoor wat hij te zeggen heeft over het koninkrijk van God. Zie hoe hij omgaat met de mensen die hij ontmoet. Hoe hij oog heeft voor iedereen en daarbij juist de mensen die niet meetelden voorop stelde. Voor hen was hij gekomen.
Volg mij is een uitnodiging om er opuit te trekken en te ontdekken waar in deze tijd de Weg van Jezus te vinden is. Waar vinden wij sporen van Gods liefde, barmhartigheid, mededogen, geduld en vergeving? Dat is te vinden in de kerk, maar volgens mij ook buiten de muren van de kerk. De wereld is Gods werkterrein. Daar mogen we zoeken naar de wegen die naar God toe leiden.
‘Volg mij’ is een aanmoediging om te doen als Jezus, binnen onze eigen mogelijkheden. WE hoeven daarbij niet per sé groot te denken. Volgens mij heeft ieder mens wel de mogelijkheden om voor ten minste één ander mens het verschil te maken. Soms is een telefoontje, bloemetje of kaartje daarvoor al voldoende.
Wat brengt jou in beweging?
Laten we elkaar die vraag blijven stellen. Uit interesse naar wat een ander beweegt in het geloof en het leven. Maar ook als aanmoediging om te blijven zoeken naar wat onderweg zijn met God achter Jezus aan voor jou en mij betekent in ons dagelijkse leven. Zodat we met en tegen elkaar kunnen zeggen: Wij zullen voorgaan in de Naam van de Heer, onze God, voor eeuwig en dan nog!
Amen
