15 juni 2014
Intro tafelgesprek (Alida)
Bij Lucas19:1-10
Wat moeten we nu met Zacheus? Een rijke hoofdtollenaar. Zijn naam betekent ‘de zuivere’, ja ja, dat komt mooi uit, maar niet heus! Tollenaars innen importbelasting voor de Romeinse overheid, de bezetter. Dat doet Zacheus heel goed, en daarbij vergeet hij zijn eigen portemonnee beslist niet!! Wie is daarvan de dupe? Juist, de belastingbetaler. Dus…. alle tollenaars zijn allemaal zondaren -altijd. Het is maar dat je ’t weet! En voor het gemak vinden we dat hij er niet bij hoort, bij ons niet, en ook niet bij Jezus – het moet niet te gek worden. Wie daar over gaat? Wij natuurlijk, dat is toch helder. Je wilt zo’n figuur, zo’n oplichter, zo’n dief, toch niet in je groepje hebben…. Wat?
Vooroordeel? Dat zal wel – maar zo iemand wil je toch niet eens beter leren kennen?
En toch, Zacheus wordt aangesproken, door nota bene Jezus zelf. Hij denkt nog even zich te kunnen verstoppen tussen de bladeren in een boom. ‘Dan word ik niet gezien, maar ik kan wel alles zien, en vooral alles over Jezus horen!’ denkt hij nog.
Dat is een misrekening. Wie voor Jezus belangstelling heeft, is door hem ook gezien en wordt aangesproken. ‘Zacheüs, kom vlug naar beneden, want vandaag moet ik in jouw huis zijn.’ Jezus nodigt zichzelf uit om te eten bij Zacheus. En Zacheus: hij geeft spontaan gehoor aan deze uitnodiging.
De omstanders morren bij deze gebeurtenis en dat is stereotiep. Jezus die bij zo’n zondaar gaat eten – als we daaraan gaan beginnen, waar blijven we dan?
Het kan Zacheus niets schelen. Hij die eerst verstopte in de boom, staat nu voor Jezus. Hij belijdt tegenover Jezus dat hij zal vergoeden wat hij onrechtmatig afgenomen heeft. Zacheus, de rijke tollenaar die zich bekeert en aan de armen geeft wat hen toebehoort. Kan het? Of houden we vast aan het beeld dat wij al van hem hadden? Het zou zo maar kunnen die bekering! Het lijkt wel goed nieuws, het is evangelie!
Vervolg aan tafel
Het verhaal van Zacheus nodigt ons uit om met elkaar in gesprek te gaan over onze vooroordelen. Hoe zit het daarmee? Hebben we er mee te maken? Of juist niet? Gaan we ons verdedigen als wij zelf te maken krijgen met een vooroordeel? Of zoeken we troost en steun bij elkaar, als gelijkgestemden? Of hebben we het lef om onze vooroordelen op zij te zetten en te kijken hoe het werkelijk is?
Daartoe gaan we nu met elkaar in gesprek, aan tafel. U krijgt er koffie en thee bij. We verwachten geen terugrapportage, het gaat om het onderlinge gesprek aan tafel, waarvan wij hopen dat u elkaar ook durft bevragen, met respect.
