31 augustus 2014
De afgelopen week heb ik mensen gevraagd hoe zij hun grenzen hebben verlegd.
Dit is nico.
…(gesprekje met nico)
En dit is caroline.
Ondanks haar handicap ging ze deze maand abseilen van de euromast. Zij kon er vandaag zelf helaas niet bij zijn. maar ze schrijft:
Vermoeidheid, pijn, of medisch advies van doctoren hoeft geen belemmering te zijn om iets niet te doen. Het leven is niet altijd een feest maar je kan wel zelf ervoor zorgen dat je af en toe een feestje viert. Humor en grenzen verleggen zijn de juiste ingrediënten om een feestje te vieren. Ziekte of handicap is voor mij geen excuus om te leven zoals mensen vinden dat je zou moeten leven. Want hoe je moet leven is vaak de gedachte van een ander. Er is niets mooiers dan je grenzen op te zoeken wat het leven je te bieden heeft.
Want inderdaad een grens is pas een limiet als je niet verder kunt.
Via email zijn er nog meer antwoorden gekomen:
Iemand zei: ik heb mijn grens verlegd door op iemand af te stappen die ik al heel lang leuk vond.
Een ander zei: ik heb juist een grens verlegd door aan mijzelf toe te geven dat ik niet alles perfect kan doen. Sindsdien leef ik lichter.
En wij?
Tegen welke grenzen lopen wij aan?
Welke hebben we overwonnen? En met welke zijn we nog in gevecht?
De leerlingen lopen in het verhaal tegen hun eigen grenzen aan wanneer ze jezus een jongen zien genezen, nadat ze het eerst zelf hadden geprobeerd.
Waarom konden wij dat niet? Vragen ze aan jezus.
Omdat je het niet gelooft. Antwoordt Jezus.
En dan gaat het ook niet.
Anders zou je tegen een berg kunnen zeggen, verplaats je van hier naar daar, en die berg zal het doen.
Ik heb lang over Jezus antwoord nagedacht.
Ik had er ook vragen bij:
Hoe werkt dat dan? Geloven in iets?
En wat als je angstig bent of onzeker?
Of wat als je niet wil?
Een grens is volgens mij niet per definitie fout.
Een grens kan ook goed zijn.
Als iemand jou bijvoorbeeld aanspoort om, vanuit de beste intenties, ik zeg maar wat een promotie op je werk aan te nemen
of een relatie aan te gaan of de weesper triatlon te gaan doen
en je wílt niet omdat je prima op je plek zit in je werk,
je helemaal ok voelt in je leven, en/of geen behoefte hebt aan
een sportieve uitdaging dan is een grens helemaal niet verkeerd.
Tegen zo’n grens loop je dan niet aan,
Omdat je hem zelf zet.
Dan is het misschien ook geen grens maar een ruimte.
Toch is het soms lastig om na te gaan waarom we dingen niet doen.
Het kan ook zijn dat we uit onzekerheid of angst geen stap vooruit durven zetten in ons werk, in ons leven, in onze relaties.
Ik heb lang gedacht dat de uitspraken van jezus zo waren bedoeld dat je desondanks toch maar de sprong zou moeten wagen, toch maar je grens zou moeten verleggen.
Want wat is het toch maar stom om angstig te zijn, of onzeker.
Toch ben ik langzaamaan gaan nadenken dat de tekst
niet die bedoeling heeft,
omdat op die manier denken ons niet tot gezondere mensen maakt.
Eerder laat de uitspraken van Jezus ons zien dat Jezus op een bepaalde manier denkt en leeft,
Namelijk vanuit mogelijkheden in plaats van onmogelijkheden.
Daarom is zijn ietwat bot op mij
overkomende uitspraak vanwege een gebrek aan geloof eerder een aansporing dan een terechtwijzing.
Het is een aansporing aan een ieder
die in zijn of haar hart verlangt naar een stap in het diepe,
of een droom in de toekomst, of een
schijnbaar onbereikbaar iets,
om de mogelijkheden te zien in plaats van de onmogelijkheden.
Als je een geloof hebt als een mosterdzaad noemt jezus het.
Het kleine mosterdzaadje kan uitgroeien tot een boom omdat het dat al in zich heeft.
Je moet het zien, én je moet het geloven.
Laat je, als je het echt wílt, niet door grenzen tegenhouden die er niet zijn.
Caroline schreef mij nog in haar bericht:
alles mogelijk is als je er zelf maar in gelooft totdat het tegendeel bewezen is.
En nog een laatste ding: het is ook nooit te laat.
Of je nu jong bent of oud.
Verlangen komt in veel verschillende vormen
En mogelijkheden ook.
Amen
