31 mei 2009, Pinksteren
lezingen:
Genesis 11: 1-9
Handelingen 2: 1-12
‘wat heeft dit toch te betekenen?’
Gemeente van onze Heer Jezus Christus,
‘Wat heeft dit toch te betekenen?’ is de vraag van de toehoorders van de toespraak van Petrus op die Pinksterdag in Jeruzalem. Wat heeft dit toch te betekenen? Pinksteren als kerkelijk hoogfeest roept deze vraag op. Waar gaat het over met Pinksteren? Wat vieren jullie daar eigenlijk in de kerk? Ik weet niet of u deze vraag krijgt van buren, vrienden en bekenden, en wat u dan antwoordt. Ik ben er eigenlijk best nieuwsgierig naar.
Pinksteren, het feest van de Heilige Geest, de apostelen die ‘de geest krijgen’, geïnspireerd worden, gevuld raken, om het goede nieuws over Jezus Christus te vertellen. Wat is dat goede nieuws dan?
Wat zijn de grote daden van God? Het gaat, in Petrus’ toespraak, over Jezus Christus, gekruisigd en weer opgewekt. De dood is niet meer zoals tevoren.
Pinksteren is ook wel het feest van de geboorte van de kerk en ook nog de start van de zending in zes continenten. Grenzen worden beslecht als het om de geest van Pinksteren gaat. De geest van Pinksteren die ook wel verbeeld wordt door een duif.
Dan nogmaals: wat heeft dit toch te betekenen? Wat betekent het voor mij en voor u dat het vandaag Pinksteren is, het feest van de gave van de Heilige Geest, het feest van de Geest die haar onvermoede gang gaat, ook in Weesp, ook in de kerkelijke gemeente…
Met Pinksteren leren mensen elkaar verstaan, opnieuw verstaan. Pinksteren in Jeruzalem staat haaks op een willekeurige dag in Babel, waar specialisten in hun eigen jargon spreken en daarmee onbegrijpelijk zijn geworden voor de ander. Dan gaat het over de tunnelvisie van de experts die lang niet altijd boosaardig van opzet hoeft te zijn. Zorgelijker is het als woorden met opzet verwoesting zaaien, en kwaad te weeg brengen. Als de gescheidenheid in stand gehouden wordt, als onvruchtbare discussies en uitzichtloosheid de gevolgen zijn. Daar staat Babel model voor. En ik vraag het maar:
is het vandaag een beetje Babel of oefenen we ons Jeruzalem in?
Met Pinksteren leren mensen elkaar verstaan, opnieuw verstaan: wordt Babel opgeheven. Op het Pinksterfeest in Jeruzalem verstaan al die mensen met hun exotische afkomst de boodschap, omdat er universele taal gesproken wordt. De taal die altijd verstaanbaar is: de taal van lachen en huilen,
lichaamstaal met ziel en zinnen, in alle facetten, en de taal van de kunsten: beeldtaal en muziek. Overal, van pool tot pool verlangen, hunkeren mensen naar liefde, naar erkenning, gekend zijn, en bij name genoemd worden. Deze universele taal in alle dimensies is het voertuig bij uitstek voor de grote daden van God.
Wat zijn die grote daden van God dan? Ik delf de verhalen als kleine, kostbare pareltjes op als mensen vertellen hoe God hen op moeilijke momenten in hun leven gevonden en gedragen heeft.
In de jeugddienst over 2 weken gaat het daar over. Dan gaan we daar als gemeente weer verder mee.
Pareltjes zijn het, omdat er soms iets doorbreekt van herkenning van en verwondering over de levende Heer van de kerk, soms heel even. Pinksteren spreekt de universele taal van de liefde, van je gekend weten, door God zelf en door de mensen. Pinksteren gaat over het aangesproken en geïnspireerd zijn om in de Geest van God anderen aan te spreken en te inspireren. Dat is een hoog ideaal, maar voor minder kunnen we het in de kerk niet doen.
We hoorden twee verhalen van kunstenaars die dit doen met de gaven die hun geschonken zijn.
Ik hoop dat u door hun verhalen meegenomen bent, en geïnspireerd. Dat hoeft zich niet direct te vertalen in allerlei kunstwerken, maar wel een bewustzijn waar uw creativiteit en inspiratie ligt.
Waar kan Gods geest door u en in u doorwerken?
Straks, aan het einde van de dienst, laten we met de kinderen zeven duiven los. Willem Zijlstra, de kunstenaar wil met zijn installatie beogen dat de duiven, model staand voor de Geest, de ruimte krijgen.
Mag het over de ruimte van Gods geest blijven gaan, opdat het iedere dag Pinksteren is.
Amen
