17 augustus 2008
ds. Wim Lamfers
Mededelingen namens de kerkenraad Stil gebed
Na het voorspel van het intredelied gaat de gemeente staan
VOORBEREIDING
Intredepsalm: Psalm 74:1, 12 en 13
V: In de naam van de Vader en de Zoon en de heilige Geest.
G: Amen
V: Onze hulp is in de naam van de Heer,
G: die hemel en aarde gemaakt heeft.
V: Gebed van toenadering
G: Amen
De gemeente neemt plaats
Kyriëgebed:
Barmhartige God, ontferm U over mensen die zich zorgen maken over hun gezondheid. Je bent steeds maar zo moe. Zo was je niet. Je gezondheid is zo broos geworden.
Ontferm U over deze mensen en geef hun de kracht om door deze moeilijke periode heen te komen.
Ontferm U over mensen die de zorg dragen voor iemand met psychische problemen. Die zorg kan je zo zwaar vallen, zeker als je ouder bent geworden en je je afvraagt hoe dat verder moet met je kind als jij er niet meer bent. Neem de zorgen van deze mensen over en draag hen door de moeilijkheden heen.
Ontferm U over mensen die zich zorgen maken over hun kind dat niet lekker draait. Wat er precies aan de hand is, je komt er niet goed achter, maar dat het nodige speelt is duidelijk. Hoe kan je elkaar dan bereiken, diep verstaan, met raad en daad terzijde staan?
Open mogelijkheden die er eerst niet leken te zijn. Sla bruggen waar dat nodig is en geef uitkomst.
Wees met mensen wier leven vernield is, omdat hun partner dement is geworden. Mensen die zich verscheurd, half dood vielen, nu uitgerekend het kontakt met degene met wie je zoveel gedeeld hebt zo moeizaam verloopt. Steun deze mensen. Zij hebben het zo nodig.
Heer, voor al deze bezorgde mensen bidden wij U:
Glorialied: Gezang 15.
DE SCHRIFTEN
Groet
Gebed van de zondag.
De kinderen gaan naar de kinderdienst
De lezing uit Jesaja 56:1-7 wordt aldus besloten:
Lectrix (Wil Schutte): Zo spreekt de Heer.
Gemeente: Wij danken God.
De gemeente gaat staan
De lezing uit Mattheüs 15:21-
De gemeente neemt plaats
Lied: Gezang 365
Moeder zijn is vaak zwaar, want moeder ben je je leven lang en moeders hebben altijd zorgen. Of je kinderen nu klein of groot zijn, zij zijn altijd in je gedachten, altijd maak je je zorgen over hen. Je komt nooit los van die zorgen. Altijd is er wel weer een aanleiding om aan je kind te denken. Altijd is er wel een aanleiding om over het welzijn van je kind in te zitten.
Als het niet goed gaat met je kind, ga je voor je kind door het vuur. Deze moeder vecht als een terriër voor haar geestelijk gehandicapte dochter. Geen wonder, als je beseft dat als dit kind zo ziek blijft, deze moeder zich levenslang zorgen zal moeten blijven maken over haar machteloze kind. Met een ziek kind heb je levenslang. Maar weinig mensen beseffen hoe zwaar dat is, hoeveel slapeloze nachten je deel zijn. Ze moesten eens weten…
Psychische problemen zijn zo ingewikkeld, onvoorspelbaar, ongrijpbaar. Zelfs deskundigen weten er vaak geen raad mee. Machteloos moet je toezien hoe je kind lijdt aan een onbegrijpelijke angst of gebukt gaat onder stemmen die je van alles influisteren waar een ander niets van begrijpt.
En jij lijdt mee… Waar er één lijdt, zijn er twee slachtoffers…
Als een ziekte niet over gaat, probeer je van alles om beter te worden. Hoeveel artsen zal deze vrouw al niet hebben geraadpleegd? Ook al kom je weinig verder, je blijft volhouden, je zoekt hulp, al is het maar een ‘second opinion’. Als je hoort dat iemand mensen genezen kan, dan ga je toch om hulp vragen? Deze vrouw doet dat net als anderen in het Evangelie: ‘Kyrie eleison, Heer heb medelijden met mij’. Zonder enig succes…
Die reactie van Jezus, wat moet je DAAR nu van denken? Zo kil, zo weinig betrokken, zo afhoudend. Zo kennen we Jezus niet. Jezus staat altijd voor iedereen klaar, maar hier opeens niet. Hier klinkt niets door van de woorden vol heil van Jesaja, die als profeet GEEN grenzen tussen mensen trekt. Waarom trekt Jezus hier opeens diezelfde grens als veel van zijn landgenoten? Waarom die muur tussen Joden en niet-Joden? Wat is dat voor dom nationalisme? Heeft Israël ooit zonder buitenlanders in de buurt geleefd? Lagen de Joden toen ook al overhoop met hun noorderburen? Is die verhouding dan nooit goed geweest? Of hebben Joden dan toch een streepje voor, zoals zij zelf denken? Of verbeelden zij zich dat alleen maar, zoals wel meer volken zichzelf overschatten?
Eén ding is duidelijk: ook toen vond men afstand houden tot ‘vreemde’ mensen blijkbaar gewoon, ondanks alle misverstanden en pijnlijke situaties, die zo’n afwijzende houding met zich mee brengen.
Enerzijds overschrijdt Jezus grenzen door Israël te verlaten en naar het frivole en zoveel luxere Tyrus te gaan. Dat zal menig Jood Hem niet in dank hebben afgenomen. Maar anderzijds komt Hij daar blijkbaar ook als de toerist die niet verder kijkt dan zijn neus lang is, alles alleen maar beoordeelt vanuit het gezichtspunt van zijn eigen achtergrond en cultuur. Dat is een wel erg beperkt blikveld. ‘In Weesp zijn de doperwten beter dan in Antalya of Casablanca. En de mensen ook!’ Zie je dan wel wat van dat andere land en die andere cultuur, als je oogkleppen op hebt, geen oog hebt voor wat anders is, ja je daarvoor zelfs afsluit?
Waarom toch steeds weer eigen volk eerst? Kom je daar ook maar iets verder mee? Waarom zijn die anderen, die vreemde mensen, nou meteen honden? Dat klinkt niet bepaald vriendelijk, wat de koning der Joden zegt. De goede Herder lijkt hier totaal achter de horizon verdwenen te zijn. Is Jezus dan net zo’n fanatieke Jood als zijn tegenstanders, de Farizeeërs? Is Jezus dan geen haar beter? De Farizeeërs wilden ook niets weten van die mensen uit dat goddeloze noorden. Dat landvolk hadden zij al lang afgeschreven. Joden tegenover niet-Joden, zoals de Grieken buitenlanders barbaren noemden. Doet Jezus daar zomaar aan mee? Schrijft Jezus hier een ziek kind zomaar af? Is Hij zo hardvochtig?
Niet Jezus is hier grensoverschrijdend bezig, zoals wij van Hem gewoon zijn, maar die moeder. ZIJ probeert grenzen te verleggen, een brug te slaan naar degene die zo pijnlijk de boot afhoudt. Ook deze moeder geeft het niet op, ondanks een pijnlijke afwijzing. Ook deze moeder houdt vol, ondanks alles. Daar ben je moeder voor. Net als een van die dwaze moeders, in Buenos Aires, in Srebrenica, in Zuid-Afrika, in Moskou, in…. noem maar op. Moeders die blijven aandringen, moeders die geen grenzen kennen, omdat het om het welzijn van je kind gaat.
Deze vindingrijke moeder denkt ook ‘wie niet sterk is moet slim zijn’ en overbrugt op een verrassende manier de enorme afstand tussen mensen die vreemden voor elkaar zijn: door heel ad rem te reageren. Zij wordt niet kwaad, waarvoor zij alle reden zou hebben. Zij gaat niet verbitterd schelden, maar probeert er zoveel mogelijk uit te slepen, door Jezus ogenschijnlijk gelijk te geven, maar Hem met een handige zet in één keer schaakmat te zetten.
Een moeder geeft het nooit op. Als het om je kind gaat, ga je door. Is het niet rechtsom, dan linksom. Als het niet kan zoals het moet, dan moet het maar zoals het kan. Je kind moet en zal gered worden! Al krijgt het maar een kruimeltje.
Alle vooroordelen gaan door die paar woorden, dankzij zoveel inventiviteit en vasthoudendheid aan gruzelementen. Dan is Jezus aan zet, nadat Hij er fijntjes aan herinnerd wordt dat Israël er ook voor de volken is, niet alleen voor zichzelf. Dat geldt dus zeker voor de Messias van Israël en van de volken. Dat Hij de Messias voor heel de wereld is moet Jezus nu wel laten zien: door ook deze buitenlandse patiënte te helpen.
Die moeder moet die Jezus, die haar zo net nog liet stikken, nu opeens op zijn woord geloven. Zij moet dus een draai van honderdtachtig graden kunnen maken. Dat is nog eens een ommekeer! Maar net als andere mensen in het Evangelie heeft zij er geen moeite mee om Jezus op zijn woord te vertrouwen. Ook zij gaat vol vertrouwen op weg, net als Abram en Jaïrus en net als de hoofdman uit Kafarnaüm. Ook zij komt thuis en vindt haar dochter eindelijk genezen, omdat zij Jezus vol vertrouwen op zijn woord geloofde.
Steeds weer klinken die woorden over ‘zo’n groot geloof’ alleen maar als het om randkerkelijken gaat. Niet om Joden, maar veelbetekenend om niet-Joden, om buitenlanders. Eerst bleek de hoofdman uit Kafarnaüm (Matth. 8:10) zo’n voorbeeldig groot geloof te hebben en nu deze buitenlandse vrouw. Wij moeten blijkbaar verder kijken dan onze neus lang is. We kunnen blijkbaar, als het over geloven gaat, het nodige van buitenlanders leren.
Deze buitenlandse vrouw laat ONS zien wat geloven is: met een bewonderswaardig vertrouwen volhouden, nooit de moed opgeven, maar blijven bidden. Want wat is geloven anders dan God op zijn woord vertrouwen? Daarom dat Godsvertrouwen nooit verliezen, maar een diep vertrouwen weten vast te houden. Ook als je niet weet waar je het zoeken moet van angst en zorgen, het blijven zoeken ….. bij God.
‘Die buitenlanders’ zijn blijkbaar de verloren schapen van het huis Israël. Zij horen ook bij Israël. Daarom gaat Gods aandacht naar hen uit. Waarom dan niet ONZE aandacht? Of zijn wij geen open, gastvrije gemeenschap?
Amen.
Stilte
Orgelspel: Méditation van Jacques Lemmens
Lied: Psalm 119: 56, 58 en 59.
Wij zamelen onze gaven in voor het kerkewerk en het zendingswerk
Tijdens de collecte kunt U luisteren naar: Offertoire van Flor Peeters
Na deze dienst kunt U luisteren naar: Toccata in F van Dietrich Buxtehude.
Tijdens de collecte komen de kinderen terug uit de kinderdienst
Voorbeden, stil gebed en Onze Vader:
Barmhartige God, wij danken U dat U openstaat voor iedereen, terwijl wij daar juist zoveel moeite mee hebben, wie of wat vreemd is al gauw wantrouwig bekijken. Wij danken U dat U consideratie heeft met wie U nodig hebben. Dat U niet meteen met een vooroordeel klaarstaat, maar iedereen vol liefde aanziet en helpt. Wij bidden U: schenk ons eenzelfde openheid, beziel ons met eenzelfde liefde, opdat mensen elkaar vinden in plaats van mijden.
Wees met de christenen in Syrië die lijden onder het onrecht in hun land, belemmerd worden in hun geloofsbeleving, blootstaan aan intimidatie en discriminatie. Mensen van wie engelengeduld wordt gevraagd, omdat er al jaren geen uitzicht is op verbetering van hun situatie; mensen die door ons worden vergeten, terwijl hun situatie al eeuwenlang penibel is.
Heer, wees met uw kerk die wordt onderdrukt. Maak dat mensen in hun omgeving tot het inzicht komen, dat niet alleen islamieten recht van bestaan hebben.
Wees met al wie zorgen voor medemensen met psychische problemen. Geef zorgverleners inzicht, geduld en vooral de vreugde om er volop te kunnen zijn voor wie het niet alleen redden, vaak zo ondoorgrondelijk zijn.
Wees met mensen die worstelen met psychische problemen. Mensen die zich vaak onbegrepen voelen, zich schamen voor hun handicap, overhoop liggen met zichzelf, de wanhoop nabij zijn.
Bescherm mensen die slechts donkere wolken zien, geen oog meer kunnen hebben voor wat WEL goed is in hun leven, mensen die ten einde raad zijn.
Geef deze mensen de kracht om overeind te blijven, niet toe te geven aan hun moedeloosheid. Geef indien mogelijk verlichting van die zware last die zij met zich meetorsen in hun leven.
Er komt zoveel op je af nu je weer naar school gaat en je weer moet presteren.
Wees met kinderen die moeite hebben met continu moeten presteren. Wees met kinderen die naar school gaan een hele opgave vinden. Geef kinderen de moed om karakter te tonen, de kracht om de last van het leren aan te kunnen.
Wees met mensen die in woord en daad hun geloof uitdragen, medemensen proberen te confronteren met het heilzame van Uw goede boodschap van liefde en mededogen, opdat mensen het goede van die boodschap gaan inzien en naastenliefde in plaats van geweld als krachtbron gaan zien.
Maak dat mensen die zendingswerk verrichten over de nodige volharding beschikken als het werk niet naar wens verloopt. Dat zij dan de moed niet opgeven, omdat U ons niet opgeeft.
Wees met Kathleen en Pieter die in Indonesië Uw goedheid proberen uit te dragen door het leven van medemensen te helpen verbeteren. Dat zij zich door U gedragen voelen bij het verrichten van hun werkzaamheden.
Wees met Uw kerk in China, waar men alleen met allerlei beperkingen het geloof kan beleven. Dat men zich daardoor niet uit het veld laat slaan. Dat de vrijheid ook daar toeneemt.
Geef Chinezen de nodige wijsheid en bezieling nu er zoveel om hen heen verandert.
Wees met mensen in Georgië die op de puinhopen van hun leven zitten, bedrogen door een domme, overmoedige politicus. Moeders wenend om hun doden.
Dat mensen ook over grenzen heen vreedzaam leren samenleven.
Wat ons bezighoudt, maar wij alleen U kunnen toevertrouwen fluisteren wij U in.
Heer, wij bidden U: LUISTER HEER…
Onze Vader die in de hemelen zijt
De gemeente gaat staan
Slotlied: Psalm 67.
Wegzending en zegen
