18 januari 2015
Lezing uit het Oude Testament: 1 Samuël 3:3-10 en 19
Evangelielezing: Johannes 1:35-42
Geroepen worden om God te dienen is een verwarrende ervaring. Want wat overkomt je eigenlijk als je die stem hoort en wat wordt er nu precies van je verwacht? Geroepen worden is riskant, want het is je totaal overgeven, je beschikbaar stellen aan God, je helemaal aan God uitleveren: ‘hier ben ik’. Zeg maar wat ik moet doen. Ik zal luisteren en gehoorzamen. Weg autonomie, zeggenschap over je eigen wijze van leven. Weg vrijheid om te doen wat je zelf wil. Gods wil bepaalt van nu af aan de vorm en de inhoud van je leven. Weg zelfstandigheid, want een ander bepaalt voortaan je levensweg. Weet wel waarvoor je kiest, want zal die levensweg altijd gemakkelijk zijn, je altijd liggen, overeenkomen met JOUW keuze, JOUW visie? Waar begin je aan als je leven daarheen wordt geleid waar jij niet heen wil, maar God blijkbaar wel?
Samuël en de leerlingen van Jezus schijnen zich dat allemaal niet af te vragen. Hun enthousiasme voor de Messias is groter dan hun vragen en hun scepsis. Zij overwegen geen voor en tegens, maar gaan, net als Abram, gewoon op weg en zien wel wat er van komt. Godsvertrouwen en wilskracht winnen het hier van het ons inziens nuchtere verstand. Zit een mens soms minder rationeel in elkaar dan WIJ denken? Het durven wagen te leven gedreven door bevlogenheid is altijd weer riskant en meestal financieel niet bepaald in je voordeel. Kunstenaars weten daarover mee te praten, menige geestelijke ook.
Kan je het leven aan zonder dat basale vertrouwen dat alles goed zal komen? ‘Kom maar mee, dan zal je het zien’. Het vertrouwen waarmee Abram het ook moest doen. Alleen wie leeft vanuit een diep vertrouwen, alleen wie leeft vol verwachting kan groeien en bloeien, verder gaan, doorzetten, zonder te weten wat het leven voor je in petto heeft. Zonder hooggespannen verwachtingen, zonder doelstellingen, is elke drijfveer weg, val je vaak vroeg of laat stil. Deze trekkersgod houdt wel de gang in ons leven! De kennismaking met de God van Israël leidt wel tot een merkwaardige, maar ook boeiende levensloop.
‘Wat zoeken jullie?’ Ja, wat zoeken we eigenlijk bij God? Troost, houvast, geborgenheid, zekerheid? Maar onze twijfel dan, die er ook is? Waarom komen wij niet los van God, net als zoals zoveel andere mensen die in de loop van hun leven kerk en geloof vaarwel hebben gezegd? WIJ blijven die steeds kleiner wordende minderheid trouw. WIJ geven God, geloof en kerk niet op. Bindt de troost van vertrouwde liederen en rituelen ons soms aan God of is het iets anders? Hebben we vooral Gods richtlijnen voor een goed leven nodig om te weten wat we hier en nu moeten doen? Esthetiek, ethiek, wat drijft ons? God als gangmaker, het geloof als bron van inspiratie, waardoor je vooral verwonderd en dankbaar in het leven staat, wetend dat alles niet vanzelfsprekend is, er zomaar is. God als degene die vanaf onze doop beslag op ons heeft gelegd en ons niet meer loslaat. Waarom geloven wij eigenlijk? Het is niet zo eenvoudig om onder woorden te brengen wat wij van God verwachten, waarom wij het bij God zoeken. Is het geloof wel op formule te brengen? Wij geven ons, net als Abram, Samuël en de discipelen, gewonnen aan God en zetten we ons in voor het kerkewerk, maar wat drijft ons daarbij eigenlijk? Het is meer dan de sociale contacten die je er aan overhoudt, want sociale contacten kan je ook elders opdoen. Waar komt die hartstocht om je in te zetten voor God, geloof en kerk toch vandaan? Ook dat is niet zo eenvoudig onder woorden te brengen. Zouden Abram, Samuël of de discipelen hun motivatie hebben kunnen verwoorden? Als je dat niet kan, ben je tegenwoordig nergens bij een sollicitatiegesprek. ‘Wij hebben de Messias gevonden’. Die merkwaardig klinkende motivatie, maar ook die verrassende ontdekking, die wetenschap, die zekerheid, is genoeg om uitgerekend deze ene Heer en niemand anders te volgen. Rond Jezus vind je namelijk wat je nergens anders vindt. DAT bindt je aan Hem. Dat verplicht je. Dat geeft je voldoende grond onder de voeten om het leven aan te kunnen. Het unieke van het geloof heeft je zo diep geraakt, dat heel je leven, al je denken en doen, ervan doordrongen zijn. Het geloof in DEZE unieke God heeft duidelijk een stempel op je bestaan gedrukt. Zonder God kan je je leven eenvoudigweg niet voorstellen.
Dank U wel, Here God, dat U in ons leven bent gekomen en ons in bezit hebt genomen. Dank U wel, dat wij met U door het leven mogen gaan; een unieke zoektocht, een unieke ervaring, een verrijking van ons leven. Dank U wel, Here God, dat wij, dankzij U, met Uw ogen, zoveel meer hebben leren zien in het leven. Amen.
