11 juni 2006 Jeugddienst Vruchten van de Geest
Voorbereid door de jeugddienstcommissie en ds. Stefan Dijkhuizen
Lezen: Galaten 5: 22
Beste vruchtdragers,
Volgens mij is er nog nooit zo’n gezonde kerkdienst geweest als vandaag!
(evt. vruchten even laten zien)
Vandaag hebben we het met elkaar over vruchtdragen. Wat zijn de vruchten die Gods Geest aan ons geven wil? Met andere woorden: Hoe merk je dat God in jouw leven werkt en wat gebeurt er dan?
Ongetwijfeld zijn wij hele vruchtbare mensen. Niet omdat we nu hier allemaal een vrucht mee hebben genomen. Maar als je het ziet hoe druk we toch wel niet bezig zijn met vanalles en nog wat. Altijd in de weer om iets nieuws te zoeken en te vinden, rennen van hot naar her. Want druk zijn we, altijd maar weer druk.
In deze tijd hoort het haast om druk te zijn, het liefst met zoveel mogelijk verschillende dingen. Eigenlijk kun je stellen dat we in een tijd leven van de drie P’s: Potentie, prestatie en productie.
Drie P’s om te meten of je leven wel vruchtbaar is, want:
Wat kan jij, hoe goed ben je en wanneer heb je het af? We moeten van onszelf en van anderen vanalles doen, daar gaat het om.
En we kennen het allemaal wel: druk met je opleiding, druk thuis, druk met een bijbaantje of op je nieuwe werk, en dan misschien ook nog wel druk met iets in de kerk. En om er toch een beetje bij te horen of om mee te kunnen praten, moet je maar zoveel mogelijk kunnen, zo goed mogelijk zijn en heel snel met alles mee gaan. Best vermoeiend eigenlijk.
Maar wat heeft geloof daar nu mee te maken? Laat staan dat je met die drie P’s nog tijd over hebt om überhaupt iets te doen aan je geloof, en al helemaal niet om vrucht te dragen. En daarbij; dat hele rijtje van vruchten van de Geest dat net voorgelezen werd, zijn er maar liefst negen! Negen vruchten van de Geest, en stuk voor stuk lijken ze helemaal niets te maken hebben met wat er in de ‘gewone’ wereld van je gevraagd wordt… ‘liefde, vreugde en vrede, geduld, vriendelijkheid en goedheid, geloof, zachtmoedigheid en zelfbeheersing.’ Dus…
Nee, net alsof die negen zo makkelijk uit te voeren zijn… En ik zie mezelf al aankomen: ‘Jongens, ik ga vandaag niet dit, en dat en dat afmaken, maar ik kom een beetje vrede en zelfbeheersing brengen’. Ze zouden je vreemd staan aankijken!
Lezen: Johannes 15: 8, 16
Ok, zo zou je het dus ook kunnen zien… God vraagt van mij om op weg te gaan en vrucht te dragen. En niet omdat ik zonodig vanalles moet, of omdat God ook al wil dat ik veel kan, alles doe en snel afkrijg, maar omdat Hij ons heeft uitgekozen. Hij kijkt niet naar wat wij allemaal wel niet kunnen, presteren of produceren, maar kiest dus sowieso voor ons, om wie we zijn.
God wil dat wij vruchtdragen. Misschien bedoelden ze net in de sketch dat ook: God zaait in mensen de mogelijkheid om vruchten voort te brengen. En volgens die eerste tekst zou dat dus wel op wel negen manieren kunnen… Geeft God jou de mogelijkheid om iets daarvan te laten zien en daarmee aan de slag te gaan. En misschien past het ene, bijvoorbeeld vreugde of geduld en vriendelijkheid wel iets beter bij je dan een andere…
Maar ik mag dus weten dat God mij uitkiest om wie ik ben en niet om mijn drie P’s. En dat het ook niet zo is dat ik het nog drukker zou krijgen als ik nu eens naar deze vruchten, of misschien beter: naar deze zaadjes op zoek ga. Maar hoe vind ik die God dan, hoe kom ik te weten waar ik zoeken moet? Ik hoor wel vanalles en nog wat, en de één lijkt nog wel meer af te weten van God dan de ander, en er zijn zoveel manieren om te geloven…
Lezen: Jeremia 17: 7-8
Klinkt nogal logisch, dat van die boom. En eigenlijk is het nog waar ook, want hoe vaak kun je niet het idee hebben dat je opdroogt als je te weinig aandacht geeft aan het ene en je teveel bent opgeslokt door andere dingen. Als je die ene vriend niet zo vaak meer belt is het ook niet zo gek als het contact minder wordt. Als je niet zo veel aan sport doet, is het niet vreemd als je buiten adem raakt wanneer je het weer eens probeert.
God vraagt dus van ons om vrucht te dragen en er op te vertrouwen dat Hij daarvoor in ons leven het juiste zaadje zaait om zover te kunnen komen. God kiest voor ons, niet omdat we zo goed zijn in iets, of zoveel voor een ander doen, maar gewoon om wie we zijn. Het enige dat ik in de gaten moet houden is mijn voeding. Ben ik in contact met mijn bron? Weet ik waar ik zoeken kan, en hoe ik kan vinden wat ik nodig heb? Sta ik open voor de vruchten van anderen? En waarmee laat ik me eigenlijk voeden?
Mooi is dat beeld van die boom ook; want als je je laat voeden door wat God tegen je zegt, mag je er dus op vertrouwen dat het groeien gaat. Dat er langzaam, ja misschien wel haast onzichtbaar langzaam, wortels groeien die je vast zetten, die je grip geven. Die ervoor zorgen dat je niet zomaar omwaait bij het minste of geringste onweer. Zo is God, zo werkt God met mensen. Zouden ze dat dan zijn Geest noemen; God-in-actie?
Gods Geest als de pokon die jouw plantje, die jouw boom laat groeien en voor vruchten zorgt. Als je daar op vertrouwen kunt… en God is er dan zelfs wanneer het oververhit is in je leven, of wanneer je droog staat en je jezelf alleen maar slap kunt voelen.
Geloof heeft dus bovenalles te maken met vertrouwen.Vertrouwen dat God je laat vinden wat jij nodig hebt. Vertrouwen ook dat God jou het zaad zal geven om te zaaien in je leven en je uiteindelijk ook vruchten geeft. Je talenten, daar waar je goed in bent en waarmee je God en de mensen om je heen dient.
Maar geloof kan ook mensen ziek maken. Als je te hoge eisen stelt aan jezelf, als het je schuld en angst geeft, of als mensen je dat aanpraten. Gelukkig mogen we erop vertrouwen dat Jezus ons het tegenovergestelde laat zien.
In hem wordt juist zichtbaar, in hoe hij was en hoe hij met de mensen omging, dat God naar ons toekomt en onvoorwaardelijk van ons houdt. Dat God je juist ruimte geeft om te ademen, dat Hij je leert open te staan om te ontvangen en te zien wat de vruchten in jouw leven kunnen zijn. Misschien wel liefde, of wat meer geloof. Of ben jij iemand die wel wat meer zelfbeheersing zou kunnen gebruiken. Gods Geest wil het je schenken, wil het laten groeien.
Maar misschien weet je nu nog steeds niet waar je zoeken moet. Waar kun je daar iets van zien dan? Kan dat alleen in de kerk, alleen bij mensen die heel gelovig zijn? Moet je daar net zoals bij de eerste volgelingen van Jezus voor in vuur en vlam staan? In tongentaal spreken of veel preken aanhoren die je eigenlijk niet snapt? Kan het niet wat gewoner?
Waar, God?
Lezen: Jakobus 3: 17
‘De wijsheid van boven… brengt niets dan goede vruchten voort.’ Dat is wat anders dan ‘eerst zien en dan geloven’. Maar betekent het niet dat je mag vragen om kracht en wijsheid van boven? Dat als je iets van diezelfde Geest zou kunnen krijgen die Jezus ook had, dat er dan wonderlijke dingen gaan gebeuren? Dat de wereld er dan beetje bij beetje, maar uiteindelijk helemaal anders uit gaat zien?
Zo kunnen al die vruchten samen, van ons allemaal, iets van het Koninkrijk waarheid maken waar Jezus het steeds over had. Als al die vruchten daar iets van laten zien, dan zit het goed. Het zit hem dus niet alleen in een kerk, of in een heel sterk geloof. Want de Geest waait waarheen hij wil, en hij blaast bij ons allemaal naar binnen.
Alle gewone en buitengewone gaven horen erbij. Gods Geest zal je gaan voeden als je je door de Vader uitgekozen weet. Er zullen vruchten komen, misschien niet alle negen tegelijk, maar wel heel anders dan de drie P’s. En bovenalles zul je de belangrijkste vrucht steeds meer gaan ervaren in je leven: Gods liefde voor ieder van ons. Op zijn bron van liefde aangesloten zul je gaan groeien, steeds meer en steeds verder in de richting van hoe God wil dat we leven.
Jezus vraagt niets anders dan vrucht te dragen in dit leven. Daar heb je geloof voor nodig, ook om vragen te stellen, al is het honderd-uit. En als je je laat enten, zo zingt het slotlied straks, dan mag je geloven dat je zult verder rijpen in de lente, tot je vruchtdragen zal. Amen.
