11 november 2012
Gemeente van onze Heer Jezus Christus, mensen van God,
Iets niet kunnen vinden, is vervelend!
Je bent je gymschoenen kwijt, juist op de dag dat je gym hebt, en je komt er ’s ochtends achter, bijvoorbeeld. Tijd om te zoeken is er eigenlijk niet. Stress en irritatie!
Wie heeft zijn moeder of vader niet eens horen zeggen ‘ruim je rommel dan ook ‘ns op!’ of ‘leg je spullen ’s avonds klaar!’
Belangrijke papieren van school, sleutels van je fiets, drinkbekers, lunchtrommels, gymkleding, wanten en mutsen.
Je kunt het zo gek niet bedenken of het kan allemaal zoek raken. En wat gebeurt er als je op school komt? Dan is er een krat vol met gevonden voorwerpen met de belangrijke papieren van school, sleutels van je fiets, drinkbekers, lunchtrommels, gymkleding, wanten en mutsen…
Zoek daar je eigen spullen maar uit! Zoeken en vinden kan gaan over spullen die kwijt zijn.
Zoeken en vinden gaat ook over dingen die je wil weten.
Met hulp van zoekmachines op internet kun je van alles en nog wat te weten komen. Ging ik vroeger naar de bibliotheek, of zat ik te bladeren in de 15-delige encyclopedie die mijn ouders thuis hadden, nu is dat anders. Van jongsaf aan leren kinderen wat ‘googlen’ is, via de zoekmachine google op de computer op zoek naar informatie.
Over de belevenissen van André Kuipers tijdens zijn verblijf in de ruimte. Of weetjes over de Afrikaanse olifant. Een paar klikken, en je weet wat je weten wilt. In de bijbel gaat het ook over zoeken en vinden. Vandaag hoorden we twee korte verhalen die Jezus vertelt. Het zijn gelijkenissen –
dat zijn nadenkverhalen waarvan je zou kunnen zeggen: ‘hé, dat herken ik, dat gaat over mij’
Het zijn twee verhalen die bij elkaar horen, en ook op elkaar lijken. Het gaat over een herder en een mevrouw.
Beiden hebben iets: de herder heeft 100 schapen, de mevrouw 10 muntjes. Beiden verliezen iets:
de herder 1 van zijn 100 schapen, de mevrouw 1 van haar 10 munten. Beiden gaan zoeken en ze vinden wat ze kwijt waren. Ze zijn blij, en roepen hun vrienden en buren erbij om ook blij te zijn.
Ze bouwen een feestje!
Is dat nu slim? Slim om de 99 schapen aan hun lot over te laten en op zoek te gaan naar het ene schaap? Is dat niet een heel groot risico? Straks heb je helemaal niets, je bent je ene schaap al kwijt
en die 99 andere schapen kunnen, als de herder weg is, ook zo maar aangevallen worden.
Is het verstandig wat die mevrouw doet? Het ene muntstuk dat zij kwijt is, is het bedrag dat je verdient met één dag werken. Deze mevrouw is niet zo rijk. En dat gaat ze, als zij het 10e muntje weer gevonden heeft, een feestje bouwen! Dat kost vast en zeker veel meer dan dat ene muntje!
Als je het zó bekijkt, is het inderdaad niet slim en onverstandig. Maar, als je het anders bekijkt – en daarom vertelt Jezus deze verhalen om de zaken op een andere manier te bekijken, dan is het wijs, en wèl verstandig.
Jezus is er juist voor om te zoeken wat verloren is. Hij neemt er geen genoegen mee dat iets of iemand zoek is, zoek blijft en maar niet gevonden wordt.
Ik moet denken aan de jongen Tim uit Twente, die vorige week een einde aan zijn leven maakte
omdat hij z’n hele leven al gepest werd, op de basisschool en later ook. Zijn ouders namen een deel van zijn afscheidsbrief op in de rouwadvertentie en daarop kwamen veel reacties in de social media, en ook elders. Misschien zag u het in een nieuwsuitzending.
Hoewel ik de omstandigheden niet goed ken, stel ik mij bij Tim iemand voor die leven niet kon vinden,
iemand naar wie niet gezocht werd, die systematisch en structureel buiten spel stond. Wat een drama!
Wat een verdriet! Wat een leven dat geen leven is.
Kort en goed is de levensopdracht van Jezus: dit pikken we niet! We laten het niet gebeuren dat iemand zoek is en zoek blijft. Dat iemand geen leven heeft. En het blijft niet bij de verontwaardiging.
We maken er werk van, om degene die zoek is, te vinden – met de risico’s die daarbij horen.
En als we gevonden hebben wie of wat zoek was, is er feest. Groot feest! Op het leven! Op aarde, en in de hemel. Amen
