24 december 2012, Kerstnacht
Lieve mensen,
Eerste advent, 2 december
was niet mijn dag.
Ik zal u daar verder niet te veel mee vermoeien,
maar dat kan je soms hebben, toch.
zo’n day off. Waarop alles wat mogelijk verkeerd kan gaan
ook verkeerd gáát.
Het was ’s avonds laat dat ik die dag
weer aankwam op Weesp station.
Mijn auto stond helemaal ver achterin geparkeerd op de parkeerplaats achter het station.
U kent de plek vast wel.
Niet een heel fijne locatie om nachts nog overheen te lopen.
In ieder geval, het was koud die nacht.
Mijn ruiten bleken bevroren,
Maar natuurlijk had ik geen krabber.
Dus stond ik daar midden in de nacht
na een heel vermoeiende dag
alleen
op die parkeerplaats met een pasje
van de fitnessclub mijn ruiten schoon te krabben.
Tegen de tijd dat ik thuiskwam was ik koud en moe
en he-le-maal klaar met 2 december.
Met het laatste restje energie opende ik mijn voordeur.
En daar op de mat lag een klein pakketje.
Een kadootje, door de brievenbus geschoven.
En op dat kadootje stond: van een kerstengel.
Ik maakte het open. Het was een chocoladeletter.
Nou is chocolade alleen al natuurlijk buitengewoon troostrijk.
maar meer nog ontroerde mij het simpele gebáár van dit kadootje.
Een gebaar waardoor eigenlijk mijn avond zich als het ware in 1 keer omkeerde.
Of misschien beter gezegd, waarmee de dag toch nog
op de valreep in een ander licht kwam te staan.
Een troostrijker licht.
Van het gevoel van een “mislukte dag en snel naar bed”
naar een “het is ok”-gevoel.
En die avond heb ik die chocoladeletter
opgegeten, de vermoeienissen van de dag vielen van me af
en daarna ben ik
gaan slapen. Als een roos.
Blijkbaar kunnen dingen soms onverwacht
-door bijvoorbeeld een simpel gebaar-
in een ander licht komen te staan.
Misschien vind ik dat ook wel het mooiste
aan het kerstverhaal.
Ook in het kerstverhaal komen we licht tegen.
Licht van engelen.
En als je ziet in het verhaal waar het licht van de engelen
het eerst op schijnt
dan is dat op de herders.
En de herders waren de absolute nobody’s
van de samenleving in die tijd.
Randfiguren.
De straatkrantverkopers van toen, zal ik maar zeggen.
Of in ieder geval,
mensen die met de nek werden aangekeken.
En ik vind het zo mooi dat in het kerstverhaal
dat licht van de engelen
het eerst valt op iets waar de rest van de mensen
juist níet naar willen kijken.
Dat licht valt op iets wat in de ogen
van de rest van de mensen in het donker mag blijven.
In de nacht.
In het kerstverhaal valt dat grote licht
van een hemels leger met engelen op de herders
die in die nacht waken over hun kudde.
Het zet hen in de schijnwerpers,
zodat we niet meer eromheen kunnen.
En het is daarmee volgens mij
een licht dat hen in hun recht zet.
Een licht waarmee God hen aan ons toont,
hen laat zíen. Als waardevol
en meer dan waardig
om als eersten te horen over de geboorte van jezus.
Een engel is in het verhaal van de bijbel
een boodschapper van God.
Dat betekent dat woord ook letterlijk: angelus betekent boodschapper.
Een engel is een symbool,
Soms in beelden gevangen, zoals we die kennen
uit de kunst of uit de meer commerciele hoek,
met of zonder vleugels.
Én een engel is echt.
Daarmee bedoel ik:
Zo echt als wij, gewone mensen zelf kunnen zijn.
Ik weet net zo weinig van engelen als jullie. Misschien wel minder, ik weet het niet.
Maar ik denk dat ik aan de hand van het kerstverhaal
wel wat zou kunnen zeggen over
wat je ‘engel ervaring’ zou kunnen noemen.
Het is een ervaring waarbij de dingen in een ander licht worden gezet.
En ik geloof dat dat kerstverhaal van toen
In die zin ook nu nog doorgaat.
Tot aan hier vanavond vandaag, morgen en overmorgen, deze kerst en alle kerstdagen die er nog zullen komen.
Dat het verhaal in zekere zin ons nodig heeft.
En ik geloof dat er overal
en altijd boodschappers zullen zijn.
die dát licht doorgeven waardoor dingen in een ander licht komen te staan.
Soms zelfs onbewust.
Door een simpel gebaar als een kadootje door je brievenbus.
Wanneer een engel ervaring gebeurt valt het licht soms op de donkere dingen,
als verdriet of pijn of gemis of schaamte.
Want ieder mens heeft dingen die hij of zij in het donker houdt,
waar we niet naar willen kijken.
Maar juist daar waar het donker is
schijnt het licht het felst.
Maar als het een licht is dat komt van God worden die dingen niet extra pijnlijk, of beschamend. Alsof ze exposed staan in die schijnwerpers.
Ze krijgen juist hun waarde terug.
Een boodschap van God is om die reden altijd
een boodschap van troost en hoop.
Een boodschap die je herinnert aan
hoe het leven bedoeld is.
Hoe uw, hoe jouw leven bedoeld is.
Als waardevol. Als meer dan waardig, net als de herders,
om als eersten te horen over de geboorte van jezus,
die zelf als een Licht door de wereld zal gaan.
In dat licht mogen wij vanavond staan.
In dat licht mogen wij kerst vieren.
Amen
