16 juli 2006 Vierde zondag van de zomer
ds. Dick Pruiksma
Vierde zondag van de zomer 16 juli 2006
Markus 6 : 6-13
Afscheid oudste kinderen vd kinderdienst
Herdenking Wil Remeijn
Afgelopen donderdagavond overleed op de leeftijd van 58 jaar Wil Remeijn, Casparuslaan 216. Wil was al een langere periode ernstig ziek. Maar het was een ziekte die ze met bewonderenswaardige waardigheid droeg. Ze wist dat het proces onomkeerbaar was. Gaandeweg kon ze steeds meer dingen loslaten. Nog afgelopen woensdagmiddag zei ze tegen mij dat het goed was. De pijn nam steeds meer toe en het hoefde voor Wil niet meer. Toen hebben we gebeden om een ruime ingang in Gods eeuwig koninkrijk. En dat gebed is snel verhoord.
Wim en de kinderen zullen nu verder moeten zonder vrouw en moeder Wil. Zelfs de omwille van haar naar augustus vervroegde bruiloft van Joscha en Steffi zal ze niet meer bijwonen. Het is niet anders, zei ze.
Komende woensdag zal om half twaalf in deze kerk de rouwdienst worden gehouden. Voorafgaande aan de dienst kunt u vanaf kwart over tien de familie condoleren. Na afloop van de dienst zal Wil in familiekring worden begraven op Carspelhof.
Van wie komt dan onze hulp dan alleen van de God die hemel en aarde heeft geschapen. Hij die Wil Remeijn en ons in eeuwigheid zal bewaren. We zingen: psalm 121 : 1 en 4.
Kyriegebed
Eeuwige God, wanneer de dood inbreekt in ons leven, dan keren wij ons tot U om ons leven in uw hoede aan te bevelen en om Uw ontferming over ons leven af te smeken. Hoor ons God wanneer tot U roepen uit verdriet en uit gemis. Schenk ons uw licht.
Laten wij bidden: Kyrie……..
Om vrede bidden wij God in een wereld waar alsmaar geweld wordt gebruikt, waar alsmaar groter tegengeweld wordt opgeroepen om beantwoord te worden met dood en verderf. Voor alle conflicten die op dit moment de aarde teisteren roepen wij om uw ontferming. Voor de slachtoffers van de aanslagen in Mumbay tot de burgers die in Gaza, Libanon en Israël omkomen.
Laten wij bidden: Kyrie……….
Zo bidden wij God om uw ontferming voor kinderen die geen kans van leven hebben. Kinderen in Afrika, die wanneer ze 11, 12, 13 jaar oud zijn, de zorg op zich moeten nemen voor hun jongere zusjes en broertjes omdat de pest van AIDS rondgaat als een gesel onder de mensen. Voor kinderen overal ter wereld, die wanneer ze 11, 12, 13 jaar oud zijn hun kostje op de vuilnisbelten van de steden bijeen schrapen of die worden misbruikt in de sexindustrie. God, wij roepen om uw ontferming.
Laten wij bidden: Kyrie……..
Zo bidden wij U, eeuwige God, om uw ontferming. Heer, ontferm U, Christus, ontferm U, Heer, ontferm U. Amen.
Glorialied: Tussentijds 18.
Dan komt de overstap met herhaald “Vrede voor jou” en daarop volgend, wanneer de kinderen weg zijn, de groet.
Lieve ouders van deze kinderen,
Vandaag zetten jullie met jullie kinderen weer een kleine stap in een periode die van groot belang is. Nu jullie kinderen de basissschool gaan verlaten, begint voor hen en voor jullie een nieuwe periode. Ook hier in de kerk is dat merkbaar. Want tot nu toe gingen jullie kinderen steeds mee naar de kinderdienst. Maar vandaag maken zij de overstap naar de Kerksite-vieringen en naar al die andere activiteiten die in het kerkelijk jeugdwerk voor hen en met hen worden georganiseerd.
We doen dat als ouders om dat we vinden dat we daarmee ook een deel van onze doopbelofte inlossen. Toen onze kinderen werden gedoopt, hebben we als ouders immers beloofd om hen voor te gaan op de weg die ons door de Heer gewezen wordt. En God zal het weten, met vallen en opstaan hebben we dat oprecht geprobeerd.
Zoals in heel het proces van de opvoeding, laten we ook vandaag onze kinderen een klein beetje méér los dan tot hiertoe. Want steeds meer zullen onze kinderen moeten leren om zelf hun weg in het leven te zoeken, ook hun weg met God. En net als wij dat zelf hebben ontdekt, zo zullen ook zij moeten ontdekken dat de weg met God een weg is van groeien en vertrouwen. Dat is wat we onze kinderen hebben willen voorleven en wat we willen blijven leven: groeien in vertrouwen.
Met die weg tot hiertoe willen we jullie als ouders van deze kinderen van harte gelukwensen. En voor de tijd die komt willen we samen jullie kinderen straks toewensen: vrede voor jou.
De kinderen
gesprek over de basisschool
zin aan kerksite?
wat wil je later worden?
wat heb je daarvoor nodig:
- – mensen om je heen
- – die je helpen en van je houden
- – zegenen met vrede.
Gemeente van de Heer,
Ja ja, zeggen we dan, kleine kinderen worden groot nietwaar. Ook al kunnen ze met hun 11, 12, 13 jaar een hele grote mond hebben, in hun nog steeds een beetje kind zijn, zijn ze nog vaak maar al te weerloos. Maar als drievoudig vader zal ik u zeggen dat het mij niet zou verbazen wanneer u achteraf zou constateren dat het halve jaar dat nu begint, die eerste maanden van de middelbare school periode, achteraf gesproken de periode is geweest dat uw kind het meest veranderde.
En opeens moet je ze laten gaan. Zeker vanaf nu ontwikkelt hun eigen leven zich steeds meer en meer onafhankelijk van jou als moeder of vader. Steeds vaker zullen er delen van hun bestaan zijn waarin jij als ouder niet meer deelt. Je zult moeten leren om ze los te laten. Om jezelf te overwinnen misschien en hen het vertrouwen te schenken dat ze ook losgelaten kunnen worden. Want daarvoor hebben we ze toch opgevoed? Om zelfstandige, weldenkende mensen te zijn. En daarmee zullen we ook doorgaan in de tijd die komt. En dat kon nog wel eens heel spannend worden. Soms vliegen de stukken er af. Maar het tegelijkertijd ook heel mooi zijn, heel erg mooi wanneer er vertrouwelijkheid groeit als tussen volwassen mensen. Zodat je uiteindelijk, als het echt nodig wordt, met je kinderen een hecht team kunt vormen. Opvoeden is loslaten. Je kinderen hun eigen weg laten gaan. En dáárvoor geef je je kinderen mee wat je kunt.
Daar lijkt mij de crux te liggen ook in het evangelieverhaal van vandaag. Want wát krijgen ze mee? De discipelen van Jezus krijgen van Hem vrijwel helemaal níets mee wanneer Hij hen los gaat laten en op weg laat gaan. Hij droeg hun op, zo lezen we letterlijk, om niets mee te nemen voor onderweg. Geen brood, geen reistas en geen geld. Nou, denk ik dan: was het maar waar dat wij vandaag de dag zo zouden kunnen reizen. Dan waren tien dagen geleden in Wenen mijn paspoort en mijn bankpasjes en creditcards ook niet gerold. Was het maar waar zoals het in het evangelie staat. Je gaat met helemaal niets op weg. Helemaal niets, begrijp je. Leer maar wat het is om onderweg afhankelijk te zijn. Leer er maar op te vertrouwen dat je onderweg zult ontvangen alles wat je nodig hebt en misschien nog veel en veel meer, wanneer alleen maar jij jezelf durft te geven. Wanneer jij jezelf in openheid en eenvoud aan de ander durft toe te vertrouwen. Dat is het eigenlijk wat je moet leren onderweg in je leven. Neem geen extra kleren mee. Waarom zou je? Geen geld en geen bezit. Kinderen van ons, wanneer je op weg gaat in het leven, wees dan jezelf in eenvoud en openheid. Durf te vertrouwen en je zult ontvangen. Kome wat komt.
Niets meenemen dus. Alleen maar vertrouwen. Hoewel…. van twee dingen wordt nu juist uitdrukkelijk wél gezegd dat de discipelen die mee mogen nemen op reis. Een staf, een stok in de hand en sandalen aan je voeten. Het is natuurlijk niet zomaar dat die stok en die sandalen in dit verhaal binnen komen. Ze brengen ons terug naar het begin van die grote reis, naar de dag, wat zei ik: de ávond, dat het volk Israël aan zijn lange tocht door de woestijn gaat beginnen. Het verhaal van de uitzending van de discipelen sluit rechtstreeks aan op de verhalen van Israël over de uittocht uit Egypte, de doortocht door de zee, droogvoets zijn zij erdoor gegaan, en over intocht van het volk in het beloofde land. Hoe zijn zij op weg gegaan? Zo moeten jullie deze laatste avond in het donker van Egypte het paaslam eten: met de je gordel om, je sandalen aan en je staf in de hand. Exodus 12 vers 11.
En opeens vinden we overal in de profetie de verwijzingen terug. Zoals de messias omgord is met gerechtigheid en trouw, Jesaja 11 : 5, zo zul jij je omgorden en al het andere is overbodig geworden. Zoals Mozes zijn staf uitstrekte over het water of ermee sloeg op de rots zo zal het water wijken of juist volop voor jullie stromen. En er zal brood zijn voor onderweg. Extra kleding? Het doet alleen maar af aan de kwetsbaarheid van mensen. Bekleed je daarentegen maar met de kracht van God. En zo ga je op weg. Want dan is je weg een weg van bevrijding uit de angst. Dan is je weg een gaan misschien door de woestijn van verdriet en gemis. Maar durf in alle eenvoud en openheid te vertrouwen. En jouw ziel zal uiteindelijk ongeschonden behouden blijven.
Wat zouden we dat graag onze kinderen willen meegeven. Dat ze zo aan hun levensweg mogen beginnen. Maar dat kan natuurlijk niet. Want dat kunnen we ze helemaal niet uitleggen. Laat staan dat we het in kant en klare pakketjes hen zouden kunnen overhandigen. Dat zou heel mooi zijn maar het kan niet. We hebben per slot van rekening ook zelf alleen maar gaande de weg ontdekt dat het kan, leven van bevrijding en vertrouwen. En onze kinderen moeten die weg nog gaan. Het enige wat we kunnen doen is zélf die weg gaan. In een eindeloos vertrouwen dat ook de weg van onze kinderen in God geborgen is. Amen.
Voorbeden
Heer onze God
in mensen overal
leeft uw belofte
dat u met ons gaat
op al onze wegen
en dat wij
wanneer wij durven te gaan
zo maar
zoals wij zijn
dat wij dan zullen ontvangen
brood voor onderweg
en vrede en vreugde
voor onze ziel.
Doe ons geloven, God,
neem ons bij de hand
en leid ons door uw liefde.
Wij bidden voor de wereld
waarin wij wonen.
Geef vrede God
zodat kinderen
grotere en kleine
kunnen leven in rust en vrede.
Naar school kunnen
alsof het gewoonste zaak
van de wereld is
en opgroeien in de vaste kring
van mensen die hen liefhebben.
Wij bidden voor de kinderen
uit onze kring
die op de drempel staan
van een nieuwe fase in hun leven.
Een nieuwe school
straks na de vakantie
Wat zouden wij hen graag, God,
besparen het verdriet van de wereld
en de dorre doodsheid
waar doorheen de ziel soms gaat.
Laat hen weet hebben, eeuwige God,
Van de kracht van de Geest
van de troost van de belofte
Van licht en leven.
Bewaar hen, o God,
Wijs hen de weg van het leven
Want bij U is vreugde en vrede.
En voor onszelf bidden wij, God,
Voor Wim Remeijn en
de kinderen van Wil en Wim in het bijzonder
Geef hen kracht en geloof
om de weg te gaan
nu het afscheid komt,
deze week,
Laat ons niet alleen, God,
maar schenk ons uw licht.
Bewaar ons, o God,
Op U vertrouwen wij.
Wijs ons de weg van het leven.
Stil gebed en OV
